In een vreemd land is het vinden van een goede fysio natuurlijk anders dan in Nederland dus draalde ik een beetje. Tot afgelopen donderdag een al iets oudere vrouwelijke collega van Personeelszaken mij een vertrouwd adres deed toekomen. Een bezoek aan de fysio bleek uiteindelijk geen overbodige luxe. De behandeling was iets anders dan in Nederland maar het kraken of beter gezegd losmaken van de wervels voelde en klonk vertrouwd.

Dezelfde collega adviseerde mij ook om een Thaise massage te nemen om de spieren los te maken. Lekker ontspannend. Nu gaan hier in Nederland (en ook hier) de wildste verhalen over rond maar na mijn 2 uur durende ervaring van gisteren kan ik velen uit de droom helpen. Er zijn ook zakelijke massages (en die wilde ik) maar die zijn vooral pijnlijk. Het voelde tijdens de massage alsof ik door een kleine Thaise tank werd overreden. 2 uur lang en ik wist niet dat zulke kleine handen zulke kracht konden uitoefenen. Ik moest soms letterlijk de (spier)pijn verbijten en er even van bijkomen.

Ook vanmorgen voelt het nog alles behalve ontspannen aan. Wellicht zorgt een herhaling van beide behandelingen komende week voor een beter resultaat. Indachtig dit dus de PC maar even verplaatst want het schrijven van een weekstuk duurt toch al snel 1,5 uur.

Voordat ik aan dit stuk begon zat ik ook al even achter de PC want een liefhebber die duiven gekocht had vroeg wat extra informatie. Gelukkig biedt het zogenaamde Cloud gedeelte van Compustam mij de mogelijkheid om zelfs zonder het eigenlijke stamboomprogramma informatie over de afstammingen te geven.

http://www.beekman-tilmans.nl/wp-content/uploads/2017/11/NL13-1069702_oog-300x199.jpg 300w, /cache/remote_images/456a2441e5e41ab85b02a5df29363c95.jpg 768w, http://www.beekman-tilmans.nl/wp-content/uploads/2017/11/NL13-1069702_oog-452x300.jpg 452w" sizes="(max-width: 640px) 100vw, 640px" width="640" height="425">

Ik kocht de nieuwe versie van Compustam vanwege deze mogelijkheid eind augustus, kort voor mijn introductiereis door Duitsland. Sindsdien heb ik deze mogelijkheid bijzonder veel gebruikt. Eerst vooral voor het informeren van de verkoopleider, al heeft het thuisfront hierin ook veel steentjes bijgedragen. Later voor het informeren van potentiele kopers naar aanleiding van de prachtige verkooplijst en dus nu ook nog na de verkoop.

Een aantal liefhebbers die meerdere duiven gekocht hebben (soms ook jonge duiven gedurende het jaar) willen advies hoe mijn duiven te koppelen. Uit ervaring weet ik dat het koppelen van nieuwe duiven en vooral als dit het er een paar zijn niet eenvoudig is. Bijvoorbeeld in 1990 kocht ik 60 eieren van Cor Buis Senior en in 1991 nog eens 20. Het koppelen van de duiven liet ik in 1992 aan de toen nog niet zo oude maestro over en de trein was vertrokken. Je moet het soort of de duiven kennen om het geluk een klein beetje te kunnen sturen. Iets dat ik bijvoorbeeld bij de Klakduiven te laat ontdekte. Jos de Klak leverde vrijwel altijd evenveel doffers als duivinnen en pas later ontdekte ik dat je deze in de meeste gevallen het beste op elkaar kon zetten.

Nu placht ik niet de wijsheid in pacht te hebben om zo maar eventjes een paar topkoppels samen te stellen want er is niets moeilijker dan het samenstellen van koppels. Er is vrijwel niemand die op commando topkoppels kan samenstellen. De factor geluk speelt een grote rol en dan moeten de nazaten van zo’n koppel ook nog eens het geluk hebben om alle gevaren in de eerste maanden van hun leven te omzeilen. Maar goed het is een leuke manier om bij een aantal van mijn voormalige duiven betrokken te blijven.

Het afscheid nemen van mijn duiven deed ik natuurlijk al bij vertrek uit Nederland en mentaal wellicht al iets eerder maar toch was de verkoop van afgelopen zondag een achtbaan van emoties. Emoties waarvan ik na afloop wel even moest bijkomen.

Voorafgaand aan de verkoop was er overigens al bijna een seizoen lang de spanning of de verkoop wel goed zou gaan. Op voorhand toen de afspraak om te verkopen gemaakt werd, maar vooral toen ik gedurende het seizoen maar liefst 10 topduivinnen, waarvan 5 van nationale klasse, moest inleveren. Mijn onzekerheid nam met de week toe. Was er nog wel voldoende interessant materiaal voor een dergelijk grote verkoop? Deze gedachte hield mij regelmatig uit mijn slaap en enkele keren dacht ik er over de verkoop zelfs helemaal af te zeggen.

Ik deed dit echter niet en toen de jonge duiven begonnen te presteren werd ik wat zekerder van mijn zaak. Bij het maken van de verkoop groeide de onzekerheid weer, van sommige jaren ontbraken door het verlies van de goede duiven toch wel enkele krenten in de pap. Bij het zien van de enorm mooi uitgewerkte verkooplijst en de presentatie van de topduiven nam het vertrouwen toe. Ook gesteund door de vele positieve reacties die ik mocht ontvangen en de vele vragen om informatie.

Op de dag van de verkoop was ik best gespannen. Een beetje vergelijkbaar met de spanning voor een wedvlucht. Je hebt alles aan de duiven gedaan en dan is het aan de duiven. In dit geval hadden de verkoopleider, mijn vader en zijn helpers plus ondergetekende er alles aan gedaan en nu was het aan de kopers.

Via de app en Facebook bereikten mij al snel de berichten dat er voldoende mensen de moeite hadden genomen het slechte weer te trotseren om naar Rijsbergen af te reizen. Bij de start was de zaal goed gevuld. Vervolgens bleef ik door de berichten van diverse sportvrienden in de zaal zo ongeveer van minuut tot minuut op de hoogte.

De eerste duiven gingen bijzonder vlot van de hand, voor prachtige bedragen. Bedragen boven verwachting hoog en dit bezorgde mij een gevoel van rust. Het kwam goed! De duiven zouden nieuw onderdak vinden en de inspanningen van mijn vader en de anderen waren niet voor niets geweest.

Opvallend was wel de geringe belangstelling voor de gewone vliegduiven. Zelfs op een zaalverkoop blijven veel kopers gevoelig voor pedigrees. Ondanks series aan prijzen waaronder soms zelfs eerste prijzen in groot verband kregen deze veelal wat oudere duiven naar mijn smaak niet helemaal de waardering die ze verdienden. De liefhebbers die ze kochten hadden een gelukkie zoals een vriend uit het Zaanse dit altijd placht te noemen. Ook opvallend was dat de betere oudere vliegduiven vaak ook door betere liefhebbers gekocht werden of soms zelfs door handelaren die hiermee zonder twijfel leuke zaken gaan doen.

Al bij al gingen de duiven vlot van de hand en omstreeks 23:30 uur lokale tijd kreeg ik te horen dat de verkoop was afgelopen. Alle duiven waren verkocht. Ook de opbrengst werd gemeld en dit was op zeker een meevaller. Gini en haar directe familie (samen-kweekproducten met Willem de Bruijn) en nog een paar topduiven hadden gezorgd voor een opbrengst waarvan ik op voorhand niet had durven dromen. Ook de mannen van De Duif waren tevreden, dus eind goed al goed.

Dat de spanning toch wel een beetje was opgelopen bleek de uren na de verkoop. Ik kon de slaap simpelweg niet vatten. Ik moest even bijkomen van een rush aan adrenaline en een ongekende stroom aan mails en berichten tijdens en na de verkoop. Wellicht had ik een borrel moeten drinken op het succes maar dit zit niet in mijn systeem en bovendien had ik ook geen sterke drank in huis.

OP EIGEN HOK

Dit hok staat leeg. Mijn vader zal het de komende weken grondig reinigen. De duivenspullen blijven overigens grotendeels behouden. Ze zullen goed worden ingepakt zodat ze over een jaar of tien nog bruikbaar zijn. Een klein deel gaat mee naar Maleisië.

Voor het overige valt er niet veel te melden. Tot volgende week,

Michel Beekman