Zondag 26 november 2017. Vandaag weer eens vroeg uit de veren. 6:15 uur ging de wekker want mijn eega moest naar KLIA gebracht worden. Na een kleine week in het altijd lekker warme maar in deze tijd wel iets nattere Kuala Lumpur brengt de grote vogel haar de komende uren weer naar AMS, zoals Schiphol in de internationale luchtvaart wordt afgekort.
Terug naar het best wel vroeg koude Nederland zal best wel een overgang zijn voor mijn vrouw. Na een weekje Maleisië of beter gezegd de wereldstad Kuala Lumpur (en omgeving) zal ze de zo vertrouwde omgeving aan de voor mij inmiddels andere kant van de wereld met andere ogen aanschouwen. Hier alles anders en voornamelijk groot.
Vooral de hoeveelheid mensen is groot want in het zogenaamde Great Kuala Lumpur, de directe zeer verstedelijkte omgeving van Kuala Lumpur plus de stad zelf wonen maar liefst 7,3 miljoen mensen. Ter vergelijking in de naar mijn persoonlijke inschatting even grote provincie Utrecht wonen ca. 1,3 miljoen mensen.
Die grote hoeveelheid mensen heeft zo zijn consequenties want al die mensen moeten natuurlijk ergens wonen en ook dagelijks naar hun werk. Het resultaat, een enorm aantal zeer hoge woontorens en een enorme wirwar van wegen hier tussen door. Door de toegenomen welvaart hebben veel brommertjes plaatsgemaakt voor auto’s waardoor het woord filerijden hier een andere dimensie heeft gekregen.
Mijn vrouw zag het deze week met eigen ogen. Vooral deze zaterdag toen wij na wederom een Thaise massage een zogenaamde mega mall wilden bezoeken. De stroom auto’s met dezelfde bestemming in combinatie met een in deze tijd van het jaar niet zo ongebruikelijke wolkbreuk zorgde voor een waar verkeersinfarct. De zeer goede lokale app, Ways genaamd, die mij normaal prima door het verkeer leidt raakte er zelfs door van slag. De afstand bedroeg hemelsbreed 2,2 kilometer maar na meer dan 1,5 uur proberen om op de bestemming te komen hebben we de poging maar gestaakt en de koers verlegd naar een iets kleiner winkelcentrum (naar schatting drie keer Hoog Catharijne). Hier bleek het parkeren geen sinecure. Na 10 minuten rondjes rijden hadden we een gelukkie omdat er juist iemand wegreed.
Doel van het bezoek van mijn dame was naast een eerste kennismaking met de nieuwe woonomgeving op voorhand het bezoeken van de diverse regio’s waar mogelijk een huis te huren. Aangezien dit al geregeld was veranderde het doel van haar bezoek onbewust in het bouwen van het (toekomstige) nest. Vrouwen zijn hierin toch iets anders dan mannen want behalve het regelen van de woning was er nog niets in mijn systeem dat aangaf dat hiervoor al de nodige spullen zouden kunnen worden aangeschaft.
Het toeval wilde dat het afgelopen vrijdag, of beter gezegd dit weekeinde, Black Friday was. Zoiets als de dolle dwaze dagen maar dan overgewaaid uit de Verenigde Staten dus inmiddels bijna wereldwijd. Hierdoor kon het bouwen van het nest beginnen met een koopjesjacht. Leuk maar intensief want we de diverse winkelcentra lagen een stukje uit elkaar.
Tijdens de avonduren aten we deze week niet het voor mij gebruikelijke boterhammetje maar zochten we dagelijks een restaurant op. Keuze te over, in alle soorten en maten en alle keukens ter wereld zijn hier te vinden. Tijdens een van de ritjes na wederom een smakelijke maaltijd zagen we de maan. Dit klinkt als iets niet zo opmerkelijks maar dat is het hier wel. Hier in KL is het ’s morgens vaak mooi weer, waarna het in de loop van de middag betrekt en het onweer losbarst. ’s Avonds is het dan meestal geheel bewolkt.
De maan zag er zelf ook best wel opvallend uit. Zo opvallend dat ik er door werd afgeleid en bijna op een stilstaande auto botste die op de meest linkse rijbaan stond met pech. Iets dat hier ook niet ongewoon is. Het opmerkelijke aan de maan was dat slechts het onderste deel zichtbaar was. Helaas kon ik het niet fotograferen maar een blik op Google leerde mij dat dit het begin was van de nieuwe maan. In Nederland zag ik dit nog nooit zo extreem of was ik mij er niet bewust van.
Al tijdens de terugrit naar het tijdelijke appartement dwaalden mijn gedachten af naar de duivenwereld. Door het feit dat het hier altijd mooi of beter gezegd warm weer is had ik er nog niet echt bij stilgestaan maar het is weer de tijd dat op veel hokken de (kweek)duiven een nestje mogen bouwen.
Zelf heb ik niet veel ervaring opgedaan met winterkweek. In de jaren dat wij, mijn vader en ik, nog een gemeenschappelijk kweekhok in Diemen hadden werd er altijd aan winterkweek gedaan omdat we dan vroeg in het jaar ieder een ronde hadden. De eerste ronde ging altijd naar mijn vader dus echte winterjongen hebben eigenlijk nooit op mijn hok gewoond.
Koppelen bij volle maan zit er gezien de stand van de maan die ik zag voor de echte winterkwekers niet in. Volle maan is het volgens de maankalender pas op 3 december dus de vroege vogels in onze sport moeten het doen met weinig maanlicht en zonder het eventuele voordeel hiervan. Ook met het koppelen bij volle maan heb ik niet veel ervaring. De laatste paar jaar heb ik het wel geprobeerd maar ik heb nooit goed bijgehouden wanneer de uiteindelijk betere duiven uit het ei gekropen zijn.
http://www.beekman-tilmans.nl/wp-content/uploads/2017/11/maanfases-300x200.png 300w, /cache/remote_images/a9e1f2af4944cc69a3bedeb4bae8e3fd.png 768w, http://www.beekman-tilmans.nl/wp-content/uploads/2017/11/maanfases-450x300.png 450w, http://www.beekman-tilmans.nl/wp-content/uploads/2017/11/maanfases.png 1095w" sizes="(max-width: 640px) 100vw, 640px" width="640" height="427">
Voor degenen die meer willen weten over het koppelen bij volle maan vond ik dit best wel interessante stukje dat al enige tijd geleden werd geschreven voor Steven van Breemen.
Koppelen bij volle maan??
Is een onderwerp wat in de duivensport steeds met een glimlach naar het land der fabelen wordt verwezen bij degenen die niet van alle ins en outs van het fenomeen op de hoogte waren. Jaren geleden werd ik er door een vriend op gewezen dat ik altijd koppelde met volle maan en dat ik “daarom” zulke goede duiven kweekte. Ik had toen nog nooit van de “volle maan” theorie gehoord en heb mijn oor erover eens bij oudere liefhebbers te luisteren gelegd. Ook van hen begreep ik dat als je juist dan je duiven koppelde, je kwalitatief veel betere jongen zou kweken dan dat anders het geval zou zijn. Wat ik van het bestuderen van de details rond deze theorie meekreeg is het volgende.
Als we onze duiven bij volle maan koppelen en we tellen daar de tijd bij op om eieren te leggen en de tijd benodigd voor het uitbroeden ervan, dan komen we uit op het moment dat de jongen uit het ei kruipen. En dat is exact het moment van de eerstvolgende volle maan, gevolgd op het moment van koppelen bij volle maan. De filosofie achter de theorie van het koppelen bij volle maan is, dat de jongen in het nest dan het meeste profijt zouden hebben van de extra zonnestralen die door de volle maan het hevigst worden weerkaatst. Dat gaat zo´n 13 dagen door tot de volgende nieuwe maan. Een fabeltje zegt u?? Toch ook weer niet helemaal. Ik heb het eens nagezien in mijn kweekboeken en de keren dat ik koppelde bij volle maan vergeleken met de keren dat ik dat niet deed. Het koppelen bij volle maan heeft vanaf dat moment duidelijk mijn voorkeur. Er zit dus een kern van waarheid in. Maar wat doet de volle maan nu eigenlijk? In de tijd rond een periode met volle maan heerst er vaak standvastig weer met veel zonneschijn. En zonlicht hebben alle jonge dieren nu eenmaal nodig om zich goed te kunnen ontwikkelen en het is niet echt verkeerd als juist tijdens de eerste 14 levensdagen van een jonge duif de zon uitbundig het hok in schijnt. En het is in de duivensport algemeen bekend dat duiven zonlicht nodig hebben om zich te kunnen oriënteren. Zou 1+1 hier geen 2 kunnen betekenen?
Vastgesteld: er is in ieder geval een bepaalde relatie tussen het oriëntatie vermogen van postduiven en het zonlicht. Postduiven, trekvogels, bepaalde zalm- en vlindersoorten hebben een gemeenschappelijke factor: het vermogen zich te kunnen oriënteren. Het hebben of het niet hebben van dit oriëntatie vermogen hangt in grote mate af van het feit of ze dat van “Moeder Natuur” hebben meegekregen of niet. Net zoals het lichaam van jonge duiven met de dag groeit totdat ze gespeend kunnen worden, ontwikkelt zich in diezelfde tijdspanne ook het orgaan wat aan de basis ligt van het oriëntatie vermogen. Dat geldt voor zowel postduiven, als voor trekvogels en voor bepaalde vlindersoorten zoals bijvoorbeeld de Monarch trekvlinder. Alleen met een uitzondering: de duivenliefhebber grijpt als enigste in op de ontwikkeling van het oriëntatie vermogen. Hij grijpt in op de natuur, zoals de mens dat al zo vaak door de eeuwen heen heeft gedaan met zoveel andere dingen. Vaak ten voordele, vaak ten nadele… De duivenliefhebber bepaalt in feite dus wat een jonge duif van “Moeder Natuur” meekrijgt om zijn oriëntatie vermogen te kunnen ontwikkelen. Of juist helemaal niet. In de vrije natuur is dat door de duivenliefhebber gekozen moment om de ouderdieren te koppelen bijna altijd een ander moment. Een moment wat door “Moeder Natuur” bij de ouderdieren wordt ingegeven. Je ziet het overal om je heen als er tegelijkertijd allerlei soorten jonge vogels in de nesten worden geboren. Toeval??
Toch zijn er hier “maaren”. Laten we het wel beseffen dat er enorm veel factoren, eigenschappen om precies te zijn, samen werken aan de succesvolle terugkeer van een postduif van een wedvlucht. Het oriëntatie vermogen is er daar een van. En ook in de vrije natuur verloopt het met de aanmaak van het oriëntatie vermogen wel eens totaal niet naar wens. In zo’n uitzonderingsgeval zijn er midden in de winter nog trekvogels in de natuur aanwezig, die normaal gesproken allang op de jaarlijkse trek geweest zouden moeten zijn. Of er komen trekvogels in onze omgeving voor die we er normaal gesproken nooit zouden kunnen waarnemen. Vaak zijn dat vogels van nog geen jaar oud. De reden? “Moeder Natuur” heeft hen in een bepaalde ontwikkelingsfase niet van voldoende bouwmateriaal voorzien om daar het oriëntatie vermogen succesvol uit te kunnen ontwikkelen. Wij postduivenliefhebbers doen de laatste decennia door modetrends, weduwschap, verduisteren, strak en star opgestelde vluchtprogramma´s (en de bij iedere liefhebber aanwezige wens om toch ook ooit eens tot de kampioenen te behoren) exact hetzelfde. Slaat u de statistieken er maar eens op na. Dertig jaar geleden kweekten eens zo veel duivenliefhebbers half zoveel jonge duiven als wij dat met zijn allen nu op dit moment doen. Waarom doen we dit?? Om er na afloop van het jonge duiven seizoen toch maar zoveel mogelijk over te kunnen hebben. Het aantal en de kwaliteit ervan valt vaak bitter tegen ten opzichte van het totale geproduceerde aantal. Het ingrijpen in de natuur heeft zo zijn prijs….
Postduiven, trekvogels, bepaalde zalm- en vlindersoorten maken gebruik van een bepaald soort energiebron om zich te kunnen oriënteren tijdens de reis naar huis of tijdens de jaarlijks terugkerende trek naar het zuiden of vice versa. Als genoemde soorten, waaronder postduiven, niet in staat worden gesteld om die energie ontvanger c.q. energiebron aan te maken, dan is het voor hen onmogelijk zich als individu te oriënteren. Het staat als een paal boven water dat de zon hierin de belangrijkste rol vervult. Iedere duivenliefhebber weet uit eigen ervaring dat hij tijdens de maanden april, mei en juni de mooiste en vaak de beste jonge duiven kweekt. En dat hij er daarvan tijdens de vluchten in het naseizoen eigenlijk nooit eentje kwijt raakt. Het verschil tussen winterkweek en zomerkweek is duidelijk: het aantal uren zon en de zonkracht. Ieder jaar wint de zon vanaf eind maart in kracht. We zijn allemaal bekend met de datum waarop de lente begint. Het tijdstip vanaf wanneer de zon geleidelijk aan kracht gaat winnen wordt bepaald door de volle maan die vooraf gaat aan de 21e maart. Vanaf dat moment voorziet de zon de in de broedschotel opgroeiende jonge duif meer en meer van voldoende bouwstenen om zijn oriëntatie vermogen uit te kunnen ontwikkelen. Elke jonge duif die eerder dan die datum wordt geboren, krijgt naar verhouding minder bouwstenen toebedeeld. Het zou niet onverstandig zijn de koppeldatum in de toekomst hier op af te stemmen. De opgroeiende jongen, waarvan de ouders half februari gekoppeld zijn, profiteren in principe steeds optimaal van al het goeds wat “Moeder Natuur” ze biedt in de opgroeifase. Vroeger begonnen we begin mei met de eerste wedvluchten. Vandaag de dag is de startdatum van het wedvluchtenseizoen een maand vervroegd. En we zouden nog wel eerder willen beginnen met het organiseren van wedvluchten. Maar zijn met het vervroegen van de vluchtprogramma´s eigenlijk niet alle problemen begonnen?? Vroeger werden de vliegduiven half februari gekoppeld en had niemand een kweekhok waarmee aan winterkweek werd gedaan. Ik beëindig deze alinea net zoals de vorige: het ingrijpen in de natuur heeft zo zijn prijs… En terugkomend op de titel boven dit hoofdstuk, koppelen met volle maan. Ik zou er dit jaar eens rekening mee houden. Baat het niet, dan schaadt het ook zeker niet!
P.S.: In de landbouw is het al eeuwenlang een bekend gegeven dat graan, gezaaid op de dag van de volle maan, veel meer kiemkracht bezit dan graan op welk ander tijdstip gezaaid.
OP EIGEN HOK
Arriveerden deze week onverwachts twee duiven. Twee jonge doffers die op 12 november verkocht waren bleken te zijn ontsnapt uit het quarantaine station. Een derde duif die ook ontsnapt was is nog onderweg. Misschien had deze minder geluk dan de andere twee en trof het een roofvogel op de route naar huis.
Overigens zullen er de komende maanden nog spoetnikken aan de hokken hangen. Een ontsnapte duif kan dus worden teruggehaald maar hopelijk zijn dit er niet teveel want het is best lastig voor mijn naasten. Na juli 2018 zal dit echter helemaal niet meer mogelijk zijn. De hokken zullen blijven staan maar om de nieuwe huurders maximaal van de tuin te laten genieten zullen de spoetniks van de hokken gehaald worden. Ook is dit natuurlijk beter qua behoud voor de toekomst.
Een en ander betekent overigens niet dat de duiven over gewend kunnen worden. De hierboven genoemde duiven hadden geluk dat op het moment dat ze arriveerden mijn ouders in mijn huis logeerden om op mijn dochter te passen. Hierdoor was mijn vader in de buurt toen ze arriveerden. Dit is natuurlijk normaal gesproken niet het geval. Ook iets simpels als voer was bijvoorbeeld niet meer aanwezig en moest even geleend worden bij sportvriend Cor.
Over sportvrienden gesproken. Mijn goede vrienden Buck en Martijn de Kruijf uit Woerden bieden vanaf 10 december jonge duiven te koop aan via www.gps-auctions.com. Meer informatie volgt maar op de hokken in Woerden zitten al een behoorlijk aantal jaren meer dan behoorlijke duiven getuige de prestaties in Zuid Holland Oost en in de Nationale competities. Daarnaast zijn het ook prima kerels die het (duiven)hart op de goede plaats hebben zitten zoals ik in het recente verleden zelf mocht ondervinden. Zoals gezegd meer informatie volgt, tot volgende week.
Groeten uit Kuala Lumpur
Michel Beekman
