Het keuren en koppelen van duiven is nog steeds in volle gang. Regelmatig kom ik op een hok waarop verschillende duiven zitten met zwarte streepjes of vlekken in de iris. Als het vliegers zijn vraag ik altijd op wat voor vluchten deze duiven tot nu toe het beste hebben gepresteerd. Soms zijn het duiven die met alle weer en op diverse afstanden kop hebben gevlogen, maar doorgaans zijn het kilometervreters die doorgaan tot ze er (soms letterlijk) bij neervallen. Duiven die na een rampvlucht uitgemergeld of gewond thuis komen en zelfs van de grond af moeten worden geraapt. Ik zie dit soort strepen of vlekken dus als een aanwijzing voor een duif met een enorm doorzettingsvermogen. Dat wil natuurlijk verder niets zeggen over de overige gewenste kwaliteiten van de desbetreffende duif die van een gewone duif een topper maken! Het zal de kenners van marathonduiven niet verbazen dat ik een jaar of twee geleden op het hok van Bennie Homma een groot percentage duiven met dit oogkenmerk tegenkwam. Bennie is immers de man die in het noorden van Nederland kopprijzen weet te winnen op de zware internationale vluchten met veelal afstanden van boven de 1100 km. Denk bijvoorbeeld aan een 55e nationaal Barcelona op 1285 km tegen 4842 duiven waarvan het overgrote deel afkomstig is van liefhebbers op afstanden van 100 tot 200 km korter. Dat geldt ook voor de loodzware Narbonne die de landelijke media haalde in België en Nederland. Hier pakte Bennie o.a. de 26e en 46e tegen 6260 duiven op een afstand van 1101 km. Beide vluchten waren voor de echte  doorzetters en die heeft Bennie dus volop zitten. Ook de beroemde stamduif Zwart Goud van Jellema heeft overigens dit kenmerk.

Ik plaats twee foto’s van ogen met dit kenmerk als voorbeeld. De foto van de witoger is van Bram Wassenaar zijn Kromme. Deze doffer kwam van de fond éénmaal met kapotte poten en kromgetrokken tenen terug, éénmaal zat hij onder de olie en kon nauwelijks nog vliegen en éénmaal kwam hij zwaar gewond door een roofvogel thuis met een hap uit de vleugel en bijna de hele staart er uit. Voor het vliegen dus een pechvogel maar wel een echte doorzetter. Als kweker heeft Bram er heel veel plezier van gehad. De foto van de geeloger is van de Theo van Gero en Evelien Dijk, de duif die op de ochtendlossing van Agen na bijna 13 uur vliegen werd geklokt op een afstand van bijna 905 km na maar liefst 8 nachten mand en die daarmee de 1e Internationaal won tegen ruim 25.000 duiven! Ook op de kweek heeft Theo zich inmiddels al zeer goed bewezen.

We blijven maar het heen en weer krijgen van het geel bij onze duiven. Het is vaak de aanstichter van
andere ziektes en ongemakken. Daarom is het bestrijden hiervan een regelmatige bezigheid
geworden van de duivenliefhebber. Als het koud is, heb je er niet echt last van, maar oh wee als de
temperaturen oplopen. Vooral in deze zomermaanden zie je veel problemen.

Er zijn een aantal hokken die het rigoureus aanpakken. Zij selecteren duiven die regelmatig geel
krijgen systematisch uit hun duivenbestand. Goed gevlogen of niet, weg ermee. Er wordt niet
gekeken naar de afkomst, stamboom of geld wat voor de duif werd betaald. Ja, zo kom je er op den
duur inderdaad van af. Maar de meesten onder ons zweten met het fenomeen “ het geel” of wel
trichomonas.   De veeartsen hebben het er maar goed bij, want vele zakjes en potjes verwisselen
jaarlijks van eigenaar.

Kan het dan niet anders?
Natuurlijk liggen er wel mogelijkheden. Het geel is een zweepdiertje, dat zichzelf kan bevruchten. Zo
vermenigvuldigt het snel als de temperaturen boven de 15 graden komen.  Een van de beste
natuurlijke middelen is het Usneazuur, ook wel baartvlechten genoemd. Dr. ST. Dreyer heeft en een
rapport over geschreven.  Ik zal proberen het een en ander duidelijk te maken.

Wat zijn Usnea baardvlechten?

Baardvlechten zijn  volgens hem een symbiose uit algen en schimmels. Iedere vlecht bestaat uit een
gemeenschappelijk co-existentie en gezamenlijke groei als een algensoort en een schimmelsoort.  De
intensieve verbinding  van alg en schimmel zorgen voor dusdanige typische eigenschappen, dat de
wetenschappelijke plantkundigen een eigen plantengroep, een vlecht eruit gemaakt hebben.  We
onderscheiden 3 groepen:  bladvlechten, korstvlechten en struikvlechten.
We moeten de struikvlechten het meest  in het zonnetje zetten.  Deze vlechten hebben  een ronde
structuur en hiertoe behoort o.a. de baardvlecht.  Er moet worden gezegd, dat tot deze groep
meerdere geslachten behoren.  De soort Usnea Bartata  ( de wetenschappelijke naam) is een speciale alg / schimmel soort,  die erg stevig is. De vlechten zijn langzame groeiers , waardoor ze niet
goedkoop zijn voor medisch gebruik. Natuurgenezers hadden al heel lang belangstelling voor deze
plant.  Plantgeneeskundigen uit het oude China en Egypte gebruikten aantoonbaar  verschillende
vlechten om ziektes te genezen.

De modernere onderzoekers zochten naar  de inhoud stoffen.  Wat was het bijzondere van deze
planten? Want we willen tegenwoordig alles kunnen bewijzen. Bij de baardvlechten werden
verschillende werkzame stoffen en kleurstoffen ontdekt.

Usneazuur.
Het Usneazuur  werd als een bitterstof gekenmerkt en heeft een behoorlijke antibiotische werking.
Usnea bestrijdt ziekmakende bacteriën en soortgelijke negatieve kiemen. Naast de stimulerende
werking  va
Usneazuur.n het verteringssappen  werkt het ook als smaakversterker  (door de  bittere smaak van de geheel gedroogde planten) en worden darmziektes bestreden. Met  name daar, waar de schadelijke  kiemen de overhand hebben.?

Natuurkundige geschriften noemen  met name de werkzaamheid op  de  slijmhuid  en een verhoogde
natuurlijke resistentie tegen verkoudheid of luchtwegaandoeningen. De gunstige beïnvloeding van
het natuurlijke afweersysteem  en verhoging van het immuunsysteem was niet alleen verklaarbaar
door het Usneazuur.  Er werden verbindingen uit Polysacharides ( bepaalde soorten suikers)
gevonden die we momenteel in het kankeronderzoek kunnen terugvinden .

Trekvogels.
Het samengaan van alg  en schimmel is in staat om veel voor mens en dier te betekenen.  We zien in
de vrije natuur, dat trekvogels die in de zomer vlechten opnemen  schitterend ruien. Ook vele
rendieren en Noorse weidedieren eten er veel van.  Dit alles duidt op de goede werking van de
baardvlechten.    

Nou, best een moeilijk verhaal vind je ook niet? Maar we zien, dat de natuur veel in zich heeft om
ziektes op natuurlijke wijze te bestrijden of te voorkomen. Ik herinner me plotseling weer aan de
huidziektes en eczemen van paarden die we hier in Nederland houden.  Vele dieren hebben ziektes
onder de leden en worden niet genezen. Een van de oorzaken zou de eenzijdige voeding kunnen zijn.
Het gras in de weide in van vaak van 1 of enkele soorten. “Onkruiden” worden met gif bestreden
want we willen geen rommeltje maken van onze mooie weide. In het gras bevinden zich vaak
Mycotoxines. Dat zijn de afvalstoffen van bepaalde schimmels en die zijn bijzonder giftig en ook
moeilijk te bestrijden. Paarden eten veel gras en zodoende krijgen ze daar veel van binnen. Doordat
paarden een lang darmstelsel hebben, hebben ze daar ook vaak veel last van. Zo ontstaan er de
bekende huidziektes zoals mok. De dierenarts schrijft een zalfje voor en het probleem lijkt voor even
opgelost. Maar na enige tijd is het weer mis. Dat komt, omdat de oorzaak niet wordt bestreden,
alleen de uiterlijke kenmerken.

Een grote groep paarden met huidziektes werd eens voor onderzoek naar hun oorspronkelijke
steppengebied in Mexico gebracht, waar allerlei kruiden en grassen groeien. Ze hadden daar alle
vrijheid en konden eten waar en wat ze wilden. De paarden werden allemaal gechipt met een gps
chip. Een paar maanden later werden de paarden weer opgespoord en gevangen. Ze bleken allemaal
weer kerngezond te zijn. Geen last meer van mok of andere huisaandoeningen. Hoe kan zoiets? Wat
kunnen hiervan leren? Moeten we hier dan maar steeds doorgaan onze beperkende ideeën en onze  
antibiotica?

Terug naar de natuur?
En hoe zit het met de duiven? In onze westerse landen moeten de doseringen van geneesmiddelen
omhoog om nog voldoende resultaat te verkrijgen. Is dat de weg die we moeten gaan? Of is er toch
nog een weg terug? Terug naar de natuur misschien?  Terug naar baardmossen met Usneazuur, die
gewoon in de natuur groeien?   Nee, ik wil niet roomser dan de paus zijn. Uiteraard dienen we de
duiven wel goed te controleren door een gespecialiseerde dierenarts.  Er als er echt iets is, zullen we
de duiven moeten kuren. Maar we hebben het hier over het voorkomen van!!!

Nieuwe Europese wetgeving.
Usneazuur voorkomt luchtwegproblemen en het geel.  De belangrijkste problemen bij onze duiven.
Maar dat mag je tegenwoordig niet meer op de verpakking zetten of er op andere wijze reclame voor
maken. Dan komt de overheid meteen met: bewijs dat maar eens. Even een wetenschappelijk bewijs ?
overhandigen. En dat kost tienduizenden euro ´s. Per product. Dat kan niemand betalen in deze kleine
groep van duivensport. Dus worden de beschrijvingen op het etiket vaak heel onduidelijk. Zo van: kan helpen bij........, of ondersteunt dit en dat, stimuleert die en die werking...... Heel vaag allemaal. Maar de overheid wil het zo. Alleen multinationals kunnen zich dergelijke onderzoeken veroorloven. Het is maar dat je het weet. Alleen als schrijver van artikelen mag je wel je in volle vrijheid je mening geven en er over schrijven. Daar maak ik dan ook even dankbaar gebruik van. Want op deze manier kunnen we onze duiven mooi op een natuurlijke manier gezond houden. Denk er maar eens over na.

Veel succes.
Willem Mulder.
Telefoon: +31 – 648 71 74 75
E-Mail:  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Enigste oplossing - Toekomst duivensport / nieuwe afdeling Zuid-Oost

De naam Jos Joosen zal door veel oudere liefhebbers geassocieerd worden met de legendarische duif de Bonga die in de stambomen van duizenden duiven over de gehele wereld voorkomt. Maar wat deze man zelf heeft gepresteerd op alle afstanden is zeer indrukwekkend. Naast 2 internationale overwinningen (Marseille en Perpignan) en 5 nationale overwinningen, kan de 78 jarige Jos een imposante lijst overleggen van tientallen prijzen bij de eerste 10 nationaal en honderden kampioenschappen. En dat niet alleen op de grote fond maar op alle afstanden. De vele reportages die in de afgelopen 50 jaar zijn geschreven, worden door Jos netjes bewaard. Dat betekent dat er tijdens mijn bezoek aan deze kampioen in Brecht maar liefst 10 ordners met reportages op tafel lagen! Een veranda vol met trofeeën is daarnaast het tastbare bewijs van de grote reeks successen waarop hier kan worden teruggekeken.

Jos besloot na het overlijden van zijn moeder samen met zijn vader met de duivensport te beginnen zodat zijn vader wat om handen zou hebben. Beiden stapten in 1976 zonder enige ambitie de duivensportwereld binnen. Maar vader besloot na enige tijd naar Nederland te verhuizen, waarna Jos besloot om zelf met de duiven door te gaan. Al snel kwamen de successen op de vitesse en halve fond. Nadat hij op de halve fond werd uitgesloten vanwege zijn sterke spel, werd eind jaren 80 de overstap naar de grote fond gemaakt. Hiervoor werden geen andere duiven aangeschaft, maar de oude Huyskens-van Riel en van Rhijn-Kloeck basis bleek de grote fond goed aan te kunnen. Er werd vervolgens  samen gekweekt en wat geruild met onder andere grote fond kanonnen als onder andere  Jac v.d. Wegen, Filip Norman, Roger Vereecke en Jan Theelen en andere toppers als Gaby Vandenabeele en Roger Desmet-Mathijs. In zijn hele carrière heeft Jos nog nooit een duif gekocht behalve enkele bonnetjes. Daarentegen komen liefhebbers uit de gehele wereld duiven bij Jos kopen. Overigens vindt Jos de hedendaagse duivenhandel maar een heel gedoe met DNA testen en de vele verzoeken om specifieke koppels samen te stellen. Ook de prijzen die men betalen wil voor een jonge duif, vooral in landen als China, Taiwan, Amerika en de Arabische landen doet hem nog wel eens de wenkbrauwen fronsen. Duiven veilen heeft hij nog nooit gedaan. De vraag naar zijn duiven is groter dan het aantal dat hij kweken kan.

Als je zo’n enorme lijst met overwinningen en kampioenschappen kan overleggen als Jos, bewaar je uiteraard ook vele dierbare herinneringen. Voor Jos zijn dat de 1e Internationaal Perpignan in 2006, de 1e Internationaal Marseille in 2010 en de titel 1e Internationale asduif van Europa in 2016 met de duivin 11-6289608. Maar helaas zijn er ook minder fijne herinneringen, want zijn grote bekendheid heeft ook een keerzijde. Er is namelijk in totaal 11 x ingebroken waarvan 5 x in huis en 6 x bij de duiven. De laatste keer (oktober 2021) zijn er 115 duiven gestolen wat vrijwel zijn gehele vliegploeg was. Er zit nu inmiddels iemand vast voor deze en andere duivendiefstallen, maar de duiven komen er niet mee terug. Er zitten waarschijnlijk mensen achter die in het verleden duiven hebben aangeschaft uit landen als Oekraïne en Roemenië. Daar de kwekers er gelukkig nog zijn, heeft Jos inmiddels een grote ploeg jongen van 2022 en 2023 gekweekt om zijn vlieghokken weer te kunnen bevolken. Maar er gaat wel een paar jaar overheen voordat er weer een goede vliegploeg zit. Toch wist Jos in 2022 met de enkele duiven die de dieven over het hoofd hadden gezien, nog een paar aansprekende successen te behalen zoals de 1e Nationale Asduif Rhonevallei.

Net als bij de andere grote namen die in de vorige columns aan het woord waren is ook bij Jos sprake van een zorgvuldig opgebouwde stam rondom één of enkele super verervende toppers. Bij Martha van Geel waren dat de beroemde Dolle en het Vlekje, bij Jan Theelen het Trutje, de 508 en de Vale Marathon en bij Karel Meulemans het beroemde koppel "Oude van den Bosch x Blauw Janssen". En bij Jos Joosen zijn dat de Bonga en zijn ingeteelde nazaat de Bordeaux. Het bloed van de Bonga met ringnummer BE 85-6392475 stroomt rijkelijk door alle duiven die de afgelopen 50 jaar voor de successen hebben gezorgd, zo ook door de Marseille. Er wordt door Jos aan (nauwe) inteelt gedaan, maar ook laat hij al jaren de duiven zelf een partner zoeken. Dat dit prima kan als je over een eigen stam beschikt heeft Jos wel bewezen. Wel stuurt hij af en toe bij als er koppels worden gevormd waar hij niets in ziet, maar de meeste koppels hebben elkaar zelf opgezocht. Het spreekt dan ook vanzelf dat er bij het samenstellen van de kweekkoppels dan ook niet op lichaamsbouw, ogen, spieren, pluim, etc. wordt gelet, maar alleen soms naar de afstamming. En dat laatste gebeurt dan vaak op verzoek van een koper.

Ik vroeg Jos of hij bij de opbouw van zijn stam heel bewust te werk is gegaan en kennis heeft van genetica. “Kennis van genetica heb ik niet. Wel ben ik heel bewust te werk gegaan bij de opbouw van mijn stam. Ik heb het geluk gehad dat ik de Bonga heb gekweekt en dat deze over een enorme erfkracht beschikte. Nu bijna 40 jaar nadat deze doffer uit het ei kwam, zit diens bloed nog in vele hedendaagse topduiven over de hele wereld. Behalve ik zelf zijn er velen geslaagd met deze bloedlijn. Bijna dagelijks wil er wel iemand jonge duiven aanschaffen of samen kweken. Verschillende nationale winnaars hebben mij de afgelopen jaren al benaderd om samen te kweken en op een dergelijk aanbod ben ik regelmatig ingegaan. Het mooie hiervan is dat ik nooit iets heb hoeven te betalen voor duiven. De voorouders van de Bonga heb ik gekregen en alle vers bloed dat de afgelopen jaren is toegevoegd is verkregen door ruiling of samenkweek. De basis van mijn stam is gelegd met duiven die ik heb gekregen van Jos De Feyter (Huyskens-Van Riel, van Rhijn-Kloeck en Roest). Hieruit komt de Bonga voort. Eind jaren 80 en begin jaren 90 bestond mijn kweekhok voor het grootse deel uit kinderen en kleinkinderen van de Bonga en tot op de dag van vandaag zit zijn bloed nog in mijn meeste duiven.”

Jos behoort bij het hele kleine groepje grote namen in de duivensport dat al tientallen jaren grote successen behaalt en dit ook vol weet te houden.  Ik vroeg hem waaraan hij dit te danken heeft. Jos; “Om aan de top te komen en vooral te blijven zal je op de eerste plaats zeer streng moeten selecteren op prestaties en gezondheid en daarbij de lat steeds hoger moeten leggen. Gebruik daarnaast zo min mogelijk medicatie en het liefste helemaal niets. Verder moet je alleen kweken uit je beste duiven en als je duiven bijhaalt moeten die zich aan jouw verzorging en milieu aanpassen. Ga er beslist niet aan dokteren als ze ziek worden, maar doe ze weg! Bij mij is het zo dat vrijwel alle duiven die van andere hokken komen (meestal via een bonnetje dat ik koop om de club te steunen) het hier niet redden en veelal vanwege een slechte basisgezondheid er uit geselecteerd worden.”

Duiven met een grote natuurlijke weerstand zijn de enige duiven die Jos op zijn hok wil en dat zijn ook de duiven die het bij hem (lang) volhouden. Hij is nog nooit naar een dierenarts geweest en dat wil hij ook zo houden. Hij onderzoekt met regelmaat zelf de mest van zijn duiven met een microscoop op het geel, Coccidiose en wormen. En mocht het nodig zijn grijpt hij in, maar dat is niet vaak. Hij geeft aan dat hij al een paar keer geel heeft aangetroffen bij zijn duiven nadat ze een topprestatie hadden neergezet, dus vraagt zich af of hij nog wel altijd moet ingrijpen als hij het geel aantreft. Hij doet af en toe wat azijn in het water maar doorgaans vult hij zijn waterbakken alleen bij en maakt deze maar af en toe schoon. Jos; “Het water is vaak troebel en dat versterkt mijn inziens de natuurlijke weerstand tegen de verschillende duivenziektes. Mijn duiven spelen tot op 7 en 8 jarige leeftijd nog kopprijzen op de marathons. Dat zie je bij de liefhebbers die veel medicatie gebruiken, zelden of nooit.”

Bij Jos is alles eenvoudig. Een uitgekiend voedingssysteem is aan hem ook niet besteed. De kweek en vliegduiven krijgen altijd volle bak van een complete mengeling. Duiven waar niet mee wordt gespeeld krijgen veel gerst. Gedurende het vliegseizoen worden ze in potjes gevoerd en daarbuiten in een voerbak.

Tot zover Jos Joosen die tot slot nog extra benadrukte dat men het echt zo simpel mogelijk moet houden.

Vandaag zondag 27 augustus was een natte zondag en zeker voor onze jonge duiven die 360 km mochten vliegen waarvan een heel stuk in de regen. Mijn Belgische vriend Geert (die op de vluchtlijn woont) wist te vertellen dat het stortregende op het moment dat onze duiven daar passeerden.

We hebben een filmpje gemaakt en op Facebook geplaatst over hoe het hier was toen onze duiven arriveerden. Een groot waterballet met ook nog hagel en grote klappen onweer. Vandaag gebeurde dat wat de lossing commissie zaterdag probeerde te voorkomen door uit te stellen naar zondag. Zaterdag was het prima vliegweer met af en toe een buitje en niet te vergelijken met vandaag. Toch neem ik ze niets kwalijk want iedereen kan iets fout inschatten.

Wat ik ze wel kwalijk neem is hun communicatie gedrag met de liefhebbers van afd. 5. Ik heb daar jaren terug al een keer over geschreven en dat ging daarna stukken beter. Maar ik denk dat er nu weer anderen op deze post zitten die weer die vervelende manier van communicatie hanteren.

We beginnen met zaterdagmorgen het eerste bericht.”We staan met onze jonge duiven in Pontoise en met de nalijn duiven in Quievrain” Wat een geweldige intelligente opmerking en zeker iets om te vermelden, mocht er soms toevallig iemand op deze site kijken die geen duiven mee heeft.

Voor de rest totaal niets zinnigs, waar leden iets aan hebben. Het lijkt wel of ze met tegenzin iets op de lossing site meedelen. Het was dit weekend zelfs zo extreem dat ik 2 keer te horen kreeg dat onze duiven waren gelost en dat er niets op de site van afd. 5 werd vermeld. Gewoon een kwartier en 10 minuten later werd er doodleuk medegedeeld dat afd.5 de duiven had gelost om zo en zo laat.

Ondergetekende en met mij velen vinden dit een hele vervelende situatie en het lijkt erop dat dit bewust wordt gedaan want als je 15 minuten eerder je plannen deelt op de NPO site kun je ook dit bericht op de afdeling 5 site plaatsten. Ik zou graag zien dat er wat meer zinnige communicatie plaats gaat vinden tussen de lossingscommissie en de leden.

We hadden een dikke 40 late jongen mee op Quievrain en dat was de 2^e keer dat ze in de mand zaten. Dat was goed te merken ook, alles in één keer los en dat zijn een paar duiven in Zuid-Holland.

Eén jong zat aardig op tijd en dan wordt het wachten en de hele dag kwamen er duiven naar huis en ik mis er nu nog 6. Deze jonge vogels zitten zwaar in de rui dus dan zijn deze weersomstandigheden ook niet bevorderlijk voor een vlot verloop.

Dan de jonge duiven, we hadden er donderdag 32 ingekorfd. Ze werden vandaag gelost op 360 km met wind op staart en veel regen onderweg. We verwachtten de duiven zo rond 14.15 uur en alleen Jochem was van de partij.

En inderdaad precies om die tijd zag Jochem precies uit de vlieglijn een duif aan komen hoesten. Terwijl hij riep “daar komt er één” kwam nummer 2 ook aanvliegen vanuit het oosten over de bomen. De spanning was er af en we hoopten op snel wat meer duiven. Dat gebeurde ook, we waren zeker niet ontevreden over het verloop, want ondanks de regen kwamen de duiven goed naar huis (zonder verliezen) en zijn we zeer tevreden. Langzaam komen onze jonge duiven in het ritme en elke week presteren ze beter. Nu maar hopen op nog een echte mooie vlucht. We hebben nog maar een paar kansen dit seizoen en aan mij en mijn duiven zal het zeker niet liggen. Op naar volgende week!!

Martin.

Ik ben voor het eerst bewust in aanraking gekomen met de duivensport in 1996, in dat jaar kreeg ik op de middelbare school een vriendin die samen met haar vader duiven had. Hoewel de liefde voor vogels in mijn familie aanwezig is was dit toch het moment dat ik serieuze interesse kreeg in de duivensport. Toch duurde het tot 2001 voordat ik zelfstandig ben begonnen met de duivensport. In dit jaar mocht ik met grote dank aan mijn helaas overleden opa een hokje in de tuin zetten van 3,4 meter en ben ik zoals bijna iedereen gestart krijgertjes uit de club op de programma vluchten. Voor de eerste overwinning heb ik toch een jaar moeten wachten die viel op een marathonvlucht vanuit Bordeaux met een overgewende duif van Sjaak van Beckhoven. De duif zegevierde in de club en won in groot verband tegen ruim 8.000 duiven de 26e prijs.

Na enkele jaren bij het ouderlijk huis te hebben gespeeld ben ik in 2003 op eigen benen gaan staan en verhuisd naar Breda. Een nieuw hok kwam in de tuin te staan en voor het eerst ben ik gaan investeren in goede duiven. De duiven kwamen voor 90% van Cees Jansen uit Bavel en aan deze man heb ik enorm veel successen te danken. Naast kinderen van de absolute toppers heeft Cees me altijd bijgestaan met enorm veel adviezen.  In 2005 werd voor het eerst gestart met de jonge duiven in een nieuwe club, de gedrevenheid spatte er af en de uitslagen waren beter dan ooit verwacht. De eerste vlucht werd gewonnen maar de 2e vlucht was een spektakelstuk, in de sterke CC Breda werd 1 t/m 11 gespeeld tegen 507 duiven met zelf 32 duiven mee.  Enkele andere mooie successen in de periode 2005- 2009 waren 1e Strombeek tegen 7.313 duiven, 1e Morlincourt 3.762 duiven en mijn debuut op teletekst met de 7e nationaal Orleans tegen bijna 20.000 duiven.  In deze fase heb ik in 2005 gespeeld onder de naam Gebr. Zwiers en in 2009 onder de naam Zwiers & vd Goorbergh. Na het seizoen 2009 waarin wederom geweldig met de jongen werd gespeeld heb ik besloten te stoppen met de duiven. Naast de geboorte van mijn dochter en drukke werkzaamheden kon ik het niet meer opbrengen om vanaf half maart tot half september intensief met de duiven bezig te zijn.

Op 14 januati 2011 kreeg ik van mijn vrouw een enorm mooi verjaardagscadeau. Ze had in de gaten dat ik de duivensport enorm miste en had voor mij enkele duiven besteld bij de nationale fondtopper Mark vd Berg uit Ijsselmuiden. Ik besloot er weer volledig voor te gaan maar nu dan uitsluitend gericht op de marathon vluchten. De intensieve periode is veel korter en dus veel beter te combineren met gezin en drukke werkzaamheden. Naast de duiven van Mark had ik op internet een mooi blauw duivinnetje ( Golden Future) gekocht van Arjan Beens, op de foto sprak deze duif me zo aan dat ik haar heb gekocht. En zo had in maart 2011 ineens een duivin, ik heb toen Mark gebeld met de vraag of hij niet toevallig een doffer over had die ik kon lenen en die had hij wel. Mark had voor mij 5 duiven, 2 koppels en 1 doffer te leen om mee te kweken. Tevens zijn er in 2011 nog een aantal eieren gekocht en gekregen bij Mark vd Berg en Arjan Beens.

In 2012 zijn deze duiven afgericht en in 2013 gingen ze voor het eerst mee op een echte marathon vlucht. De 3e vlucht werd er 1 om nooit te vergeten op een bloedhete dag met een noord oosten wind viel om 12:08 ineens een kras doffer op het hok. Omdat we de computer aan hadden staan wisten we gelijk dat het een heel vroege was en de zenuwen gierden door mijn lijf. Het bleek achteraf goed te zijn voor de 1e NPO Tarbes en de 5e van het gehele concours, voor mij een dag om nooit meer te vergeten. Verder werd dat jaar nog de 7e NPO Cahors ( Snelste jaarling), 13e NPO Bergerac en 18e NPO Dax gewonnen met een handvol tweejarigen en jaarlingen. Dit resulteerde in het 2e nationale kampioenschap onaangewezen… een droomstart!!

In januarie 2016 werd besloten te gaan verhuizen, we waren in verwachting van ons 3e kindje en de starterswoning in Breda voldeed niet meer aan de behoeftes. Al snel werd een huis gevonden in Terheijden en zo was reeds in maart 2016 bekend dat dit het laatste seizoen zou zijn in Breda. Er waren in de jaren 2013 t/m 2016 geweldige successen behaald op het omgebouwde Dumo hok met als absoluut hoogste punt de 2 Nationale overwinningen binnen 3 weken in het laatste seizoen 2016. Nu was het dan tijd om weer opnieuw te starten. De vliegploeg werd verkocht op GPS-Auctions en in de tuin van het nieuwe hok verscheen een nieuw duivenparadijs gebouwd door Prefab Twente en Brandy Snoeijink. Via diverse duivenvrienden kreeg ik wat late jongen om mee te starten en van clubgenoot Ad van Dongen kreeg ik zijn marathon vliegduif omdat hij noodgedwongen moest stoppen met de duivensport. Ad had diverse duiven van mij dus in veel van deze duiven zaten (een deel) van mijn kweekploeg in de afstamming. Het seizoen 2017 werd mede dankzij de duiven van Ad van Dongen direct een groot succes en ik werd uiteindelijk 4e nationaal kampioen marathon en had met “Neo” de 4e Nationaal duifkampioen 2017. Hopelijk volgen er nog vele schitterende en succesvolle jaren in deze 4e en vermoedelijk laatste fase.

Op deze pagina die bij lange na niet toereikend is vindt u een lijst met lettercombinaties die voorkomen op (buitenlandse) postduivenringen en sierduivenringen. Wilt u ringen doorgeven waarvan
de lettercombinaties hier niet voorkomen, dan hoor ik dat graag en vul ik de lijst aan.

Het aantal apps, mails en telefoontjes dat ik per dag ontvang, is sinds de lancering van mijn nieuwe website, het logboek en mijn columns voor beginners in het Spoor,  flink toegenomen. Het is maar goed dat ik hier pas mee gestart ben sinds ik met pensioen ben. Zelfs nu ik met pensioen ben zijn mijn dagen soms al te kort om iedereen die mij benadert uiterlijk binnen 2 dagen een reactie te geven. Toch blijft dit wel mijn uitgangspunt. De onderwerpen die ik er voor dit logboek heb uitgelicht, zijn vragen over giftige planten voor duiven, vragen m.b.t. opleren jonge duiven, de terugkeer van een duif naar Zagreb, vragen om 2e handsboeken, vragen om een systeem en kritiek op mijn column in het Spoor nummer 29.

Giftige Planten
Met regelmaat krijg ik een vraag of een bepaalde plant die in de tuin van een liefhebber (en soms bij de buren) staat, giftig is voor duiven, omdat die liefhebbers constateren dat vooral hun jonge duiven daar regelmatig van pikken. Er wordt dan direct een link gelegd met slechte prestaties en verliezen. Die link kan er zeker zijn, maar ik heb zelf geconstateerd gedurende de jaren dat ik mijn duiven de hele dag los had, dat de duiven instinctmatig de giftige planten links lieten liggen, maar zich vooral te buiten gingen aan jonge plantjes van erwten, peultjes, peterselie, sla en kool. Dat dit goed voor ze is zal niemand betwisten, maar ik ken ook de voorbeelden van duiven die eten van klimop en buxus wat absoluut niet gezond voor ze is. Vaak is er in zulke tuinen weinig ander (gezond) groen te vinden en is er toch behoefte aan groenvoer. Nu zullen veel liefhebbers roepen dat duiven in het hok of in de lucht thuishoren en in een tuin niets te zoeken hebben. Dat is een andere discussie. Maar ten aanzien van de giftige planten en uiteraard die specifiek giftig voor vogels zijn zal ik t.z.t. een lijst op mijn website publiceren.

Vanuit Nederland terug naar Zagreb
Vorige week kreeg ik een appje van de organisator van Derby Zagreb met de vraag of het zou kunnen dat één van onze duiven vanuit Nederland kon zijn terug gevlogen naar Zagreb. Het bleek te gaan om een jonge duif van L.E. een hok waarop jonge duiven van mijn kwekers worden uitgetest. Deze duif had als jong een paar weken losgevlogen in Nieuwleusen alvorens ze op transport ging naar Zagreb in Kroatië. Hemelsbreed een afstand van 1030 km (als ze over de bergen in Oostenrijk zou vliegen). Over het algemeen lukt het terug uitwennen na terugkopen van de duiven prima. G.K. doet dat regelmatig en heeft met die over gewende duiven ook succes. In dit geval lukte het echter niet. Deze duivin heeft als jonge duif in Zagreb 20 vluchten gevlogen vanuit het noordoosten (Hongarije) tot een afstand van 500 km. Daar vloog ze dusdanig goed dat de eigenaar besloot om haar terug te kopen. Na twee rondes jongen werd in april geprobeerd haar over te wennen maar ze ging er vandoor. En nu vier maanden nadat ze werd losgelaten in Nieuwleusen is ze weer gearriveerd in Zagreb. Qua afstand lijkt het niet zo’n bijzondere prestatie, maar gezien het feit dat ze dan over Oostenrijk moet vliegen, dat voor meer dan 60 % uit bergen bestaat, zal ze waarschijnlijk wel een omweg gemaakt hebben over Hongarije en in ieder geval heel wat kilometers meer hebben afgelegd.

Tweedehands duivenboeken
Regelmatig wordt ik benaderd of ik een boek uit mijn verzameling wil verkopen. Wanneer ik het boek dubbel heb, dan kan dat uiteraard, maar meestal betreft het een zeldzaam boek dat weinig tot niet wordt aangeboden. Op mijn website heb ik een lijst met duivenboeken gepubliceerd. De boeken die ik bezit heb ik geel gearceerd. Als er één van mijn lezers boeken heeft die niet geel gearceerd zijn of er niet op staan, dan hou ik me aanbevolen. Wanneer men een boek zoekt dat geel gearceerd is bestaat de kans dat ik het dubbel heb en is er voor een zacht prijsje wel een exemplaar te koop. Vooral van de boeken van John Lambrechts bezit ik meerdere exemplaren, maar daar is nooit vraag naar.  https://www.de-duivencoach.nl/Het-Lezen-Waard/Boekenlijst/

Jonge duiven opleren
De afgelopen periode heb ik voor een paar beginnende liefhebbers een opleerprogramma gemaakt voor de jonge duiven. Nu er recent een paar heel lastige vluchten zijn geweest zie ik tot mijn vreugde dat deze aanpak zijn vruchten heeft afgeworpen. Nauwelijks verliezen ten opzichte van hun clubgenoten en voor beginners een zeer mooi prijspercentage. In mijn logboek van 26 juni heb ik een paar handvatten gegeven die vooral gelden voor de eerste paar keer dat je met de jongen op pad wilt. Wanneer er eenmaal gevlogen wordt en de duiven meer ervaren zijn, spelen deze aspecten een veel minder grote rol.

Kritiek op de column Basis Duivensport in het Spoor
In het Spoor der Kampioenen schrijf ik een serie artikelen voor beginnende liefhebbers die er gelukkig nog steeds zijn. In mijn laatste column in nummer 29 geef ik de liefhebber een aantal tips die van pas kunnen komen bij het bestuderen van uitslagen. Een van die tips is dat ik de liefhebbers adviseer om de jonge duivenuitslagen niet te bestuderen, omdat die in veel gevallen een vertekend beeld geven en minder zeggen over de kwaliteit van de duiven en meer over de inspanningen en vaardigheden van de liefhebber. Ik las een tweetal reacties waarin het mij duidelijk was dat de lezers mijn column niet goed gelezen hadden. De ene reactie was van een beginner die mijn tips niet begreep en wellicht had ik een en ander nog wat meer moeten toelichten. De andere reactie was van A.S. de landelijk zeer bekende schrijver over de duivensport. Die gaf in zijn logboek aan dat ik het verkeerd zag en gaf daarbij ook nog even fijntjes aan dat hij twijfelde of ik zelf wel presteer. 

Dat ik het beslist niet verkeerd zie wil ik wel even toelichten. Op de eerste plaats zullen jonge duiven die niet verduisterd en/of bijgelicht worden, het gemiddeld genomen een stuk slechter doen en zeker naarmate de afstanden toenemen. Daarnaast speelt de leeftijd van de jonge duiven ook een grote rol. Met jonge duiven die eind december geboren zijn en soms al met de oude duiven gelijktijdig zijn opgeleerd, worden prijspercentages van 80 % en meer gemakkelijker behaald, dan met jongen van maart die veelal niet eens verduisterd zijn. Ik zal bij zo’n ongelijke strijd niet met droge ogen durven te zeggen dat die goed voorbereide winterjongen meer kwaliteit hebben. Ik kan me niet voorstellen dat een doorgewinterde liefhebber als A.S., die ooit Mister Orleans werd genoemd, omdat hij superuitslagen neerzette op deze klassieker van weleer met de jongen, niet weet dat het jonge duivenspel in heel veel regio’s beheerst wordt door enkele grote commerciële hokken en specialisten, waarvan er een aantal zijn die aan het eind van het seizoen alles verkopen en zelfs helemaal niet met oude duiven spelen. Om te beweren dat zulke uitslagen wel een goed beeld geven om je aanschafbeleid op af te stemmen, steek je mijn inziens toch echt je kop in het zand.