Vanuit de NPO hebben we bericht gehad dat de losplaats Orleans vanaf 31-7-2023 gesloten is.

We krijgen er dus geen vergunning meer voor, en kunnen er dus niet  lossen.

We vervliegen deze vlucht als sector 1B.
Adf4 Limburg heeft de voorkeur voor Lorris als alternatief.

De afstanden komen vrij goed overeen, dus in overleg met Limburg hebben we  besloten dat de lossingsplaats Orleans voor 9 september gewijzigd gaat worden in Lorris.

Met vriendelijke groeten,

Ron Hanegraaf
Secretaris Afd.3 Oost-Brabant

Sporten

Het voetbal is weer in volle gang en de top clubs als Ajax en Feyenoord laten al punten liggen. Wel mooi voor een leuke competitie natuurlijk. Komend weekend is de Formule 1 caravan voor de derde keer neergestreken in Zandvoort. Hopelijk is het goed weer dan hebben wij het ook met de vluchten. Zou Max zijn zegereeks kunnen voortzetten , we kunnen het zien op tv. Als je daar woont met die gekte en je vliegt met je duiven dan is het denk wel een probleem. De duiven zijn de drukte niet gewend dus veel succes aan de liefhebbers die dit mee maken. Zoals u op de foto ziet zitten de fonters uit het grote hok al in het fondhokje en hebben allen reeds hun eigen bak. Hier 16 bakken en er zitten nu 8 koppels in. Ze hebben dus mooi de ruimte. Ze komen /zitten op eieren waar dan kunst eieren onder komen. Later mogen ze ook naar buiten om ze uit te wennen.

Op eigen hok

Had voorbije maandag al doorgegeven dat ik donderdag niet inkorfde voor Maxence vanwege de te verwachte hoge luchtvochtigheid en temperaturen. Dit is veranderd in donderdag inkorven Niergnies en vrijdag los. Ik moest donderdag weg en dus niet mee gedaan. De natour was veranderd in zaterdag inkorven en zondag los. Hier zijn alle jongen mee naar toe gegaan. Zondagmorgen prima weer met maar 15 graden om 8 uur in Zoersel net boven Brussel , dus mooi vliegweer. Ze werden om 8 uur gelost in Bierges net ten oosten van Brussel. De eersten deden goed 1,5 uur over de 128 km. Er cirkelden een paar ooievaars rond en dan is het naar binnen komen niet aan de orde. Op het dak zaten ze met een lange nek omhoog te kijken. De eerste liep om 9.34.53 over de antenne en om 10.30 uur waren er 52 van de 61 die mee waren. Daarna werd het druppelen , er is zondagavond nog 1 duivinnetje onderweg. De 10 latere zijn alle weer present. Heeft zoals eerder gemeld geen oude mee op de natour dit jaar. Nu ze zondag pas thuis zijn gekomen zal ik waarschijnlijk donderdag weer overslaan en vrijdag in manden voor mogelijk Quievrain , mits het weer het toe laat. Ze gaan dit jaar alleen mee om ze af te richten. Van de 67 waar ik met de vluchten mee ben begonnen zitten er nu 61 in het hok. Hopelijk komt die ene van Bierges nog boven water. De tijd gaat hard nog maar 3 weken dan is het vliegseizoen weer voorbij. Goede gezondheid en hou je haaks.

email  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Rode bietensap, een nieuwe trend in de topsport?

Een flink aantal liefhebbers kunnen tegenwoordig geen mooie prijs meer winnen zonder antibiotica. We spreken over “het booster effect”. Waarom? Omdat we altijd op zoek zijn naar beter. We doen immers aan sport. Duivensport in ons geval. Dus doen we net als die wielrenners van de Tour de France… zoeken naar het beste middel,  dat ene potje. Velen willen het niet toegeven. Water en voer staat er in de reportage. Al weken geen prijzen en dan ineens een ketting uitslag of een 1^e NPO…. Je gaat me toch geen spookjes van Anderson voorlezen? Neen, vorm komt langzaam, stap voor stap.   

Tijdens het seizoen is niets te dol. Medicijn “gebruik” of de spuit er in. Dat laatste is voor mij over de grens.  Als voor de vluchten de spuit er al in moet… Maar goed, een ieder heeft zo zijn eigen grenzen. De rage van schapenvet is een beetje over en ja… dan moet je weer eens iets nieuws brengen. Rode bietensap. Dat is het. Commerciële liefhebbers die in een aantal gevallen overigens niet eens super goed presteren, doen mee aan de promotie van de fabrikant, want zo werkt dat. Moeite doen, of ons er eens verder in verdiepen doen we niet. We willen ook zo´n fles of ook zo´n spuit.

In België is deze hype van rode bietensap al weer een beetje overgewaaid. Maar nu heb ik toch al verschillende vragen en mails gehad over deze nieuwe hype: Rode bietensap doet de prestaties met 2,8% stijgen van duursporters. Gefeliciteerd! Even voor de duidelijkheid: duursporters zijn geen mensen die op fietsen rondjes rond de kerk rijden, maar lange ritten maken en over de bergen van Frankrijk fietsen of de marathon lopen.

Rode bietensap. Hoe zit het in elkaar?

Het zou de duurprestaties verbeteren. Er zit n.l. nitraat in en dat zou zorgen dat er minder zuurstof nodig is om energie (ATP) in de spieren te produceren. Het zou na 1 keer meteen al werken, maar beter geeft of drinkt men het gedurende 6 tot 15 dagen, aldus de promotie. Daarna is het effect weg. De sporter moet  dan wel dagelijks ongeveer een halve liter rode bietensap drinken om 300 mg nitraat binnen te krijgen voor dit mooie resultaat .  Volgens de wetenschap zou het veelbelovend zijn: minder zuurstof nodig voor een beter resultaat. Joepie!! De vraag is nu: hoe gaat het bij de duiven werken?

VO2Max nader bekeken.

De VO2max geeft aan hoeveel zuurstof het lichaam van de mens maximaal per minuut kan opnemen. De zuurstof zorgt ervoor dat koolhydraten en vetten worden verbrand in de spieren. Bij sporters wordt het zuurstofverbruik gemeten op het moment dat ook de maximale prestatie wordt neergezet. De VO2max is per persoon verschillend en houdt in, dat hoe hoger de VO2max is bij de sporter, hoe meer talent deze heeft voor de duursport zoals de marathon lopen en wielrennen. Men noemt het ook wel het aerobe uithoudingsvermogen.

Duursport.

Naast aerobe verbranding is er ook anaerobe verbranding. Daar wordt geen zuurstof verbruikt en is alleen geschikt voor de sprint. Secondewerk dus. Ik wil het daar nu even niet over hebben omdat dit niet het doel is van dit artikel. Bovendien gaan we straks naar de duiven die ook duursport bedrijven.

De  duursporter is met name afhankelijk van het aerobe uithoudingsvermogen. De energie komt o.a. vrij door de afbraak van koolhydraten tot o.a. glucose. Deze glucose wordt ook weer afgebroken en daarbij komt melkzuur vrij. Deze hoeveelheid melkzuur (lactaat) is afhankelijk van de intensiteit en de duur van de inspanning. De melkzuurconcentratie in het bloed wordt gemeten in millimol per liter bloed, afgekort mmol/l.

Om nog meer energie te verbranden is dus meer zuurstof nodig. In het rode bietensap bevindt zich de stof nitraat en die zorgt ervoor dat er minder zuurstof nodig is om energie vrij te maken. Tijdens dat proces wordt nitraat omgezet in nitriet. Nitriet bestaat uit de atomen zuurstof en stikstof, waardoor er in de spier minder zuurstof nodig is om energie (ATP) te produceren. Volgens onderzoek zou het prestatievermogen toenemen.  Nitriet is overigens wel een gevaarlijk goedje. Het is kankerverwekkend.

Onderzoeken

Ik ben eens aan het zoeken geslagen en vond wetenschappelijk getinte informatie. De meeste sites spreken allemaal over een test die eens was gedaan met wielrenners. In dat onderzoek dat onlangs verscheen in Medicine & Science in Sports & Exercise kregen 9 goed getrainde wielrenners een halve liter bietensap en lieten ze 2 uur later een tijdrit van 4 km rijden. De onderzoekers herhaalden de procedure nadat ze de renners nitraatvrije bietensap hadden gegeven. Het  nitraatrijke bietensap verminderde  de tijd waarin de renners de 4 km aflegden met 2.8 procent.

De onderzoekers boekten soortgelijke resultaten toen ze de renners een tijdrit van 16 km lieten maken. Tja, dat zijn nog eens cijfers. Het lijkt wel EPO komt er nu bij me op. En dan dwalen de gedachten al snel af naar de Tour de France. Hoeveel waarheid kun je er aan hechten? De goed getrainde wielrenners fietsten 36 km per uur tijdens de test. Maar professionele wielrenners fietsen soms toch wel 50 km of 55 km per uur?

Harm Kuipers.

Mijn gedachten gaan uit naar onze ex schaatser wereld kampioen, arts en wetenschapper Harm Kuipers. Hij is nu hoogleraar Bewegingswetenschappen aan de Universiteit Maastricht. Harm deed veel onderzoek over EPO en heeft er een duidelijke mening over. Hij toonde meerdere malen aan dat het gebruik van EPO een veel kleiner effect heeft dan wetenschappers wel willen aannemen. Een stukje van zijn site:

“Er is een grote kloof tussen wetenschap en de praktijk. Wetenschappers proberen objectief waarnemingen te doen en verbanden te leggen met als doel de ‘waarheid’ boven tafel te krijgen. Het resultaat van hun werk wordt regelmatig gepubliceerd in wetenschappelijke bladen. Maar helaas blijft het vaak slechts in die kringen hangen. Om mijn ‘boodschap’ te verspreiden geef ik lezingen en schrijf ik wel eens een artikel in een populair blad, maar daar nemen dan te weinig mensen kennis van. Bovendien: ik heb vaak een teleurstellend verhaal. Het verkoopt niet als ik aantoon dat het effect van doping veel minder groot is dan men suggereert. Men luistert liever naar leuke anekdotes. Ik heb het boek gelezen van Willy Voet, de soigneur van de Festina-wielerploeg. Uit dat boek bleek dat wielrenners er heilig van overtuigd zijn dat doping helpt. Ze geloven écht dat ze niet zonder zouden kunnen. Maar Willy Voet gaf de renner Virenque eens een beetje glucose in plaats van echte doping, en wat gebeurde er? Virenque vlóóg die dag. Oftewel, het placebo-effect bewees zich hier prachtig. Op grotere schaal, dus met flink veel waarnemingen, heb ik het placebo-effect zelf ook waargenomen.”

Breed wordt aangenomen - ook door wetenschapper Perneger - dat de VO2max bepalend is voor wielerprestaties. Om duurprestaties te verbeteren moet EPO dan de VO2max verhogen ( net als de rode bietensap middels nitraat). En dat doet het - volgens de epidemioloog - met 7%, waardoor renners 1 km/uur harder fietsen, De  wielermannen kunnen dus dan hun prestaties met 2,8% laten stijgen en flink wat harder fietsen.

Gaan we naar Bram Brouwer. Hij was 30 jaar schaatstrainer, een van de eerste gediplomeerde wielrentrainers in Nederland.  Hij studeerde aan de Open Universiteit in 2009 cum laude af als arbeid- en organisatiepsycholoog op het onderwerp ‘Doping als drogreden’ en behaalde de basisaantekening sportpsychologie.

De waardes van Pegener zijn gepubliceerd in belangrijke wetenschappelijke bladen en worden nog steeds voor waar versleten. En omdat iedereen elkaar altijd maar zit na te praten , ontstaat consensus over de epo effecten, en die worden dan niet meer ter discussie gesteld.

Bram Brouwer:

Om profijt van epo te hebben moeten renners na gebruik ervan beter presteren, ofwel: langduriger harder kunnen fietsen. Breed wordt aangenomen - ook door Perneger - dat de VO2max bepalend is voor wielerprestaties. Om duurprestaties te verbeteren moet epo dan de VO2max verhogen. En dat doet het - volgens de epidemioloog - met 7%, waardoor renners 1 km per uur harder fietsen.

Deze redenering komt al snel in de problemen. Inspanningsfysiologische leerboeken zeggen dat sporters VO2max-inspanningen hooguit  10 minuten kunnen volhouden. Daarna moeten ze hun inspanning verlagen om verzuring te voorkomen. Het belang van de VO2max neemt dan snel af. Verder stelt hij: Vervolgens ontstaat een nieuw probleem. Als 2,8% gelijk is aan 1 km per uur, is de uitgangssnelheid  was 36 km per uur (!....). Die snelheid staat echter ver af van de VO2max-snelheid van beroepsrenners (geschat op rond de 55 km per uur), vanwege de bijna derdemachtsrelatie tussen snelheid en benodigd vermogen bij fietsen. Bij 10 km per uur kost 5 km per uur harder fietsen ‘slechts’ 15 watt extra, bij 25 km per uur is dat 55 watt, en bij 55 km per uur zelfs 205 watt. Pernegers 1 km per uur bij 36 km per uur levert bij 55 km per uur minder dan 0,5 km per uur snelheidswinst op. Dat vermeende 0,5% voordeel geldt vervolgens slechts voor een renner op kop. Zijn collega’s, uit de wind, hebben een onbetwist voordeel van 26% (twee renners) tot 40% (peloton).

Tot zover enkele gedachten van twee mensen van de praktijk. Ik weet dat ik onvolledig ben maar ik heb je even willen laten proeven aan de theorie en praktijk. Hoe zich dat allemaal vertaald naar onze rode bietensap?

De anti-climax …. Hou je vast!

Hmmm… dezelfde snelheidstest van de wielrenners  met epo en dezelfde 2,8% voordeel als bij bietensap. Zeker toevallig…... Maximaal 10 minuten boven de VO2max presteren…. Hoe zal dat gaan bij duiven? Bij de duiven die op kop vliegen en die zich in het “peloton” bevinden? Vliegen die ook boven hun VO2max? Kunnen wij ze daartoe aanzetten in de lucht? Duiven verzuren eigenlijk niet omdat ze maar gedurende korte tijd op koolhydraten vliegen. Vetverbranding levert geen lactaat (melkzuur) op.  Net als olie verbrand deze geheel en er blijft alleen waterstof over.

Of deze mannen nou wel of geen gelijk hebben, dat is in feite niet van belang.  Want we komen tot de oplossing van dit verhaal.  Alles wordt gedaan om een betere zuurstoftransport te realiseren. Dat kan via meer rode bloedlichaampjes (epo) of wellicht ook doordat er minder zuurstof is om beter te presteren ( rode bietensap) …  Nou, daar komtie dan!!

Zuurstofvoorziening bij postduiven.

We hadden het steeds over mensen en menselijke sporten. Mij is geen enkel onderzoek bekend dat rode bietensap duiven beter laat presteren en er zijn mij geen testen bekend.  Wat zou daar de reden voor moeten zijn? Minder zuurstof nodig voor meer prestatie. Zuurstof is daarvoor de basis nietwaar?

Zuurstof is het belangrijkste supplement en een zeer omstreden begrip in de sport in het algemeen. De longen zorgen voor de overdracht van zuurstof De rode bloedcellen (met hemoglobine) brengen ze naar de spier en het myoglobine in de spier zorgt voor de zuurstofopname. Mensen hebben een hematocrietwaarde van 42 tot 45 in het bloed. Kom je boven de 50, ben je verdacht van dopinggebruik. Duiven hebben al van nature een hematocrietwaarde van 65. Goeiemiddag… Wie lust er nog peultjes? Of bietjes?

De longen van duiven  

We kijken naar het onderzoeksrapport van dierenarts dr. R. Lankriet:

“De longen van duiven zijn heel anders  dan van mensen of zoogdieren. Duivenlongen zijn vele malen efficiënter. Hoe dat komt?  Mensen en ook zoogdieren hebben longalveolen. Als wij sporten komen we snel zuurstof tekort. Bij duiven werkt dat heel anders.  Daar vindt een constante uitwisseling van zuurstof plaats. Dit komt omdat duiven beschikken over een ander systeem met luchtzakken en uiterst kleine “luchtvaatjes”

Bij mensen vindt de zuurstof uitwisseling plaats door  longalveolen. Dat zijn longblaasjes die omringd zijn door bloedvaten. De zuurstofrijke lucht is maar kort aanwezig in de alveolen.

Bij vogels, en dus ook bij duiven is er een voortdurende luchtstroom in de kleine “luchtvaatjes”. Dat worden  de luchtcapillairen genoemd in medische terminologie. Door een ingewikkeld systeem van luchtwegen van en naar luchtzakken, bevat deze luchtstroom steeds verse lucht. Dit  zowel bij inademen als bij het uitademen.

De lucht in de buikluchtzak heeft namelijk nog niet door de longen gemoeten bij inademing. Deze zuurstofrijke lucht gaat WEL DOOR de longen bij uitademing. Bij inademing komt de lucht die dóór de longen gaat terecht in de voorste luchtzakken en passeert in mindere mate door de longen bij uitademing. Op die manier ontstaat een zeer ingenieus respiratiesysteem met een voortdurende passage van verse lucht door de longen van de duif.

Kijken we naar de zuurstofweg die bij duiven wordt afgelegd, dan is zeer waarschijnlijk de hoeveelheid myoglobine in de rode spieren van het grootste belang. Als we duiven goed voer geven, dan is dit volledig genetisch bepaald. Het is van buitenaf niet te beïnvloeden. Het enige wat je kunt doen is betere duiven kweken met meer rode spiervezels en dus ook meer opname van zuurstof en voedingsstoffen in de rode spiercellen.  Het is bekend dat duiven zeer donkere spieren hebben. Dit wordt veroorzaakt door de zeer hoge myoglobine. Kippen hebben b.v. alleen witte spieren en hebben daardoor zeer weinig myoglobine. Daarom zullen kippen dus ook zeer snel melkzuur opstapelen en pijn voelen bij inspanning.

Onze duiven zijn  reeds door selectie volledig geoptimaliseerd in hun zuurstofmetabolisme. Vandaar ook dat ze in staat zijn om tot zulke ongelofelijke prestaties te komen. Dat sommige topduiven op de fondvluchten nog zo fris kunnen thuiskomen, is daar het beste bewijs van. Bij deze topduiven kan er aan het zuurstofmetabolisme niets meer veranderd worden. Enkel door voort te kweken kan men die eigenschap behouden. Topduiven zijn een combinatie van ideale (erfelijke) eigenschappen. Daar naartoe kweken is de beste garantie voor voldoening in onze mooie sport”. Aldus Dr. Ruben Lankriet.

Ik hoop dat ik u enig inzicht heb kunnen geven hoe dingen werken in theorie en praktijk. Nu maar afwachten wat het rode sap zal gaat doen in Nederland. Ik weet het eigenlijk al. Maar voor degene die toch graag, zonder gesmeer, nitriet wil geven maar niet de hoofdprijs willen betalen? Kijk eens naar een filmpje van uw jeugd periode “ Popeye the sailorman” Gewoon spinazie aan de duiven geven. Spinazie bevat meer nitraat dan rode bieten sap. Veel goedkoper en zeker zo lekker voor de duiven.

Eet smakelijk.

Willem Mulder.

Het lijkt er op dat ik de laatste tijd steeds meer een behoorlijk negatief beeld van de duivensport naar de buitenwereld breng. Ik krijg ook nogal wat reacties van duivenliefhebbers die zich afvragen of ik van plan ben met de duivensport te stoppen. Zeker nu het gerucht gaat dat één van de beste spelers in mijn regio ook gaat stoppen, na ruim 50 jaar duivensport op hoog niveau.

Nee, ik ben niet van plan om er mee te stoppen maar ga het wel wat anders aanpakken. Ik heb er jaren terug al eens uitgebreid over geschreven en helaas zijn mijn voorspellingen al aardig uitgekomen en nog steeds aan het uitkomen.

Onze duivensport is zo hard aan het veranderen dat ik moet inzien dat ik heel veel los moet laten wat ik eigenlijk niet los wil laten. Waar ik van hou en dus ook ga missen. Het jonge duiven spel is hier van een prachtig voorbeeld. We hebben eigenlijk een leven lang leuk meegedraaid met de jonge duiven en daar is in Zuid-Holland nu echt een einde aangekomen. Duivenliefhebbers die nog een beetje in het vlieglijntje van de massa wonen kunnen nog een prijsje winnen maar voor het gros van de modale liefhebbers is het gedaan met het jonge duivenspel.

De commercie heeft genadeloos toegeslagen. Jarenlang heeft één bepaalde Zuid Hollandse duivensporter als koning één oog in het land der blinden de scepter mogen zwaaien. Hij deed dat met een massa jonge duiven en een nog al extreme aanpak. Maar er is iets aan het veranderen. Hij heeft namelijk concurrentie gekregen van nog enkele liefhebbers die het op dezelfde manier hebben aangepakt. In forums riep koning één oog altijd luid en duidelijk “als jullie echt het willen kunnen jullie dat ook” Nou vond ik die uitspraak altijd heel kort door de bocht. Want elk jaar 300 jongen kweken is voor 99% van de liefhebbers sowieso niet te realiseren. Maar er zijn er nu toch enkelen die het ook zo hebben aangepakt.

Het gevolg hebben we dit weekend gezien op Pont st Max, de 1^e midfond vlucht in afd. 5 met de jonge duiven. Er stonden meer dan 20.000 jonge duiven in concours en de eerste 13 prijzen waren voor 4 liefhebbers. Dat zijn 4 commerciële liefhebbers die het op diezelfde manier hebben aangepakt. Wat zien we verder, deze 4 liefhebber korven samen 619 duiven in en komen op een gemiddelde van 165 jonge duiven per liefhebber.

En dit is nog maar het begin want er liggen er nog een paar op de loer, die dit ook kunnen en gaan doen. En dan bedoel ik financieel gezien want wat dit kost is ook voor jan modaal echt niet op te brengen.

Is duivensport een sport? Dat is het voor de meesten onder ons wel dacht ik. Dan ga ik er van uit dat er ook spelregels zijn. Die spelregels zijn nooit bijgesteld of aangepast en dit is dus het gevolg. Een handje vol commerciële liefhebbers domineren heel de duivensport en zorgen ervoor dat er voor het gros van de liefhebbers geen reet meer aan is.

Ik ben zo’n liefhebber!! , vitesse? Kun je hier vergeten en al heb je hier de beste vitesse duiven van de wereld Zolang we op Duffel (90 km) 3 minuten voor onze duiven arriveren in Krimpen aan de Lek de duiven van de regio Gouda (onze concurrenten) al zien overkomen, dan weet je wel hoe laat het is. Ook op de midfond wordt je er hier aan alle kanten van afgevlogen omdat je steeds tegen groepen stayerende duiven moet vliegen. En tegen koppeltjes stayerende duiven met dezelfde bestemming is het voor een individuele duif niet te doen. Een koppel duiven met dezelfde bestemming vliegt altijd harder dan één duif alleen. Dat zelfde verschijnsel zien we ook al op de dagfond en als je het niet gelooft, kijk dan maar naar de uitslagen.

Ik zelf presteer al jaren het beste op de dagfond als we nationaal vliegen en de duiven door elkaar komen tijdens het vertrek en mijn duiven niet tegen groepen stayerende duiven hoeven te vliegen.

De jonge duiven? Gewoon een kansloze missie tegen de profs. Dus wat blijft er dan nog over? Wat blijft er over van de hele duivensport hier in de regio? Waarom ik niet, net als mijn grootste sportieve concurrent de handdoek in de ring gooi? Omdat ik oprecht hoop dat er ooit iets gaat veranderen en er wordt ingezien dat dit zo niet langer kan. Voor mij is duivensport op dit moment heel veel werk en heel veel kosten waar ik op sportief gebied niets voor terug krijg. De liefde voor de duif, het kweken van nieuwe talenten en de hoop op verandering houd mij nog in de duivensport.

Laat afd. 5 een voorbeeld voor de rest van Nederland zijn want geloof me ,al heb je de beste duiven van de wereld en speel je de sterren van de hemel waar je nu woont. Het is hier in afd. 5 echt een beetje anders.

Laten we met elkaar gewoon eerlijke spelregels creëren ,zodat de duivensport weer terug een leuk spel wordt voor iedereen. Laten we er vooral voor waken dat de ruif die gevuld wordt door de passie van alle Nederlandse duivenliefhebbers voor hun sport, niet heel snel wordt leeg gevreten door een handjevol individuen, die van onze mooie sport een verdienmodel hebben gemaakt.

Ken je nog de slogan van vroeger op onze auto’s? “Duivensport een fijne hobby!!” Ik hoop misschien ooit weer.

FOND IN HET GROENE HART

NIC DE SNELVLUCHT BODEGRAVEN 1714

COMBINATIE VAN LEEUWEN & ZN UIT REEUWIJK TRIOMFEERT MET NACHTELIJKE AANKOMST OP BERGERAC

Maar liefst 25 deelnemers hadden het mooie aantal van 380 duiven ingekorfd voor de seizoenafsluiter Bergerac. Na een dag uitstel werden de duiven in Bergerac om 13.30 uur gelost. Ook nu zorgden de omstandigheden voor nachtelijke aankomsten in het hele land maar achteraf duurde het toch nog vrij lang voordat het concours kon worden gesloten. De vele buien hebben de duiven blijkbaar toch parten gespeeld op het gemiddeld 870 kilometer lange traject huiswaarts. Verrassend en glorieus winnaar werd Evert van Leeuwen uit Reeuwijk vliegend onder de naam Comb. Van Leeuwen & Zn. Van jongs af aan was Evert een verdienstelijk marathonspeler maar nu wordt al jaren het programma gespeeld met de nadruk op de dagfond. Twee jaar terug was hij nog de te kloppen man op de nationale vluchten. Rekening houdend met de omstandigheden werden 5 jaarling duivinnen ingekorfd waarvan er één – NL-22-8460763 – als eerste van de 380 ingekorfde duiven haar hok bereikte, nl. om 02.01.00 uur. Voorwaar een formidabele prestatie. Binnen ons inkorfcentrum vielen er nog 3 duiven in het nachtelijk duister en binnen de zgn. neutralisatietijd. Uiteindelijk arriveerde de laatste prijsduif pas om 11.29 uur en dat was tegenvallend en een bewijs dat de duiven het niet echt gemakkelijk hebben gehad. Dit was de laatste marathonvlucht dit jaar in ons NIC. Bij deze wil ik namens de commissie iedereen bedanken voor de komst naar ons lokaal en alle werkers voor hun inzet dat er voor zorgden dat e.e.a. weer gladjes verliep. Keizer kampioen is dit jaar geworden Gerard Griffioen uit Zevenhoven en daar maken wij een diepe buiging voor. Gerard, van harte proficiat. Alle winnaars zullen in februari worden gehuldigd op onze welbekende fondmiddag. 

NIC de Snelvlucht Bodegraven 1714, Bergerac 380 duiven, 25 deelnemers.

De eerste twintig van de uitslag:

1 Comb. Van Leeuwen & Zn ( Reeuwijk ); 2-4-20 Theo Wijfjes ( Nieuwveen ); 3 Willem van der Velden ( Boskoop ); 5 Cees Polfliet ( Moordrecht ); 6 Henk Gerritsen ( Woerden ); 7-8-9 Mario de Vogel ( Bodegraven ); 10 Bert de Graaf ( Alphen a/d Rijn ); 11-13 Gerard Griffioen ( Zevenhoven ); 12 Huub Kuyf ( Nieuwkoop ); 14-16 John Rimmelzwaan ( Alphen a/d Rijn ); 15 Comb. Schouten ( Nieuwveen ); 17 Ben Koole ( Moerkapelle ); 18 Paul v/d Boogaard ( Kamerik ); 19 Stephan Gobel & Hans v/d Sluis ( Zwammerdam )

Henk Vink       

We blijven maar het heen en weer krijgen van het geel bij onze duiven. Het is vaak de aanstichter van

andere ziektes en ongemakken. Daarom is het bestrijden hiervan een regelmatige bezigheid
geworden van de duivenliefhebber. Als het koud is, heb je er niet echt last van, maar oh wee als de
temperaturen oplopen. Vooral in deze zomermaanden zie je veel problemen.
 
Er zijn een aantal hokken die het rigoureus aanpakken. Zij selecteren duiven die regelmatig geel
krijgen systematisch uit hun duivenbestand. Goed gevlogen of niet, weg ermee. Er wordt niet
gekeken naar de afkomst, stamboom of geld wat voor de duif werd betaald. Ja, zo kom je er op den
duur inderdaad van af. Maar de meesten onder ons zweten met het fenomeen “ het geel” of wel
trichomonas.   De veeartsen hebben het er maar goed bij, want vele zakjes en potjes verwisselen
jaarlijks van eigenaar.
 
Kan het dan niet anders?
Natuurlijk liggen er wel mogelijkheden. Het geel is een zweepdiertje, dat zichzelf kan bevruchten. Zo
vermenigvuldigt het snel als de temperaturen boven de 15 graden komen.  Een van de beste
natuurlijke middelen is het Usneazuur, ook wel baartvlechten genoemd. Dr. ST. Dreyer heeft en een
rapport over geschreven.  Ik zal proberen het een en ander duidelijk te maken.
 
Wat zijn Usnea baardvlechten?
 
Baardvlechten zijn  volgens hem een symbiose uit algen en schimmels. Iedere vlecht bestaat uit een
gemeenschappelijk co-existentie en gezamenlijke groei als een algensoort en een schimmelsoort.  De
intensieve verbinding  van alg en schimmel zorgen voor dusdanige typische eigenschappen, dat de
wetenschappelijke plantkundigen een eigen plantengroep, een vlecht eruit gemaakt hebben.  We
onderscheiden 3 groepen:  bladvlechten, korstvlechten en struikvlechten.
We moeten de struikvlechten het meest  in het zonnetje zetten.  Deze vlechten hebben  een ronde
structuur en hiertoe behoort o.a. de baardvlecht.  Er moet worden gezegd, dat tot deze groep
meerdere geslachten behoren.  De soort Usnea Bartata  ( de wetenschappelijke naam) is een speciale alg / schimmel soort,  die erg stevig is. De vlechten zijn langzame groeiers , waardoor ze niet
goedkoop zijn voor medisch gebruik. Natuurgenezers hadden al heel lang belangstelling voor deze
plant.  Plantgeneeskundigen uit het oude China en Egypte gebruikten aantoonbaar  verschillende
vlechten om ziektes te genezen.
 
De modernere onderzoekers zochten naar  de inhoud stoffen.  Wat was het bijzondere van deze
planten? Want we willen tegenwoordig alles kunnen bewijzen. Bij de baardvlechten werden
verschillende werkzame stoffen en kleurstoffen ontdekt.
 
Usneazuur.
Het Usneazuur  werd als een bitterstof gekenmerkt en heeft een behoorlijke antibiotische werking.
Usnea bestrijdt ziekmakende bacteriën en soortgelijke negatieve kiemen. Naast de stimulerende
werking  van het verteringssappen  werkt het ook als smaakversterker  (door de  bittere smaak van de geheel gedroogde planten) en worden darmziektes bestreden. Met  name daar, waar de schadelijke  kiemen de overhand hebben.?
 
Natuurkundige geschriften noemen  met name de werkzaamheid op  de  slijmhuid  en een verhoogde
natuurlijke resistentie tegen verkoudheid of luchtwegaandoeningen. De gunstige beïnvloeding van
het natuurlijke afweersysteem  en verhoging van het immuunsysteem was niet alleen verklaarbaar
door het Usneazuur.  Er werden verbindingen uit Polysacharides ( bepaalde soorten suikers)
gevonden die we momenteel in het kankeronderzoek kunnen terugvinden .
 
Trekvogels.
Het samengaan van alg  en schimmel is in staat om veel voor mens en dier te betekenen.  We zien in
de vrije natuur, dat trekvogels die in de zomer vlechten opnemen  schitterend ruien. Ook vele
rendieren en Noorse weidedieren eten er veel van.  Dit alles duidt op de goede werking van de
baardvlechten.    
 
Nou, best een moeilijk verhaal vind je ook niet? Maar we zien, dat de natuur veel in zich heeft om
ziektes op natuurlijke wijze te bestrijden of te voorkomen. Ik herinner me plotseling weer aan de
huidziektes en eczemen van paarden die we hier in Nederland houden.  Vele dieren hebben ziektes
onder de leden en worden niet genezen. Een van de oorzaken zou de eenzijdige voeding kunnen zijn.
Het gras in de weide in van vaak van 1 of enkele soorten. “Onkruiden” worden met gif bestreden
want we willen geen rommeltje maken van onze mooie weide. In het gras bevinden zich vaak
Mycotoxines. Dat zijn de afvalstoffen van bepaalde schimmels en die zijn bijzonder giftig en ook
moeilijk te bestrijden. Paarden eten veel gras en zodoende krijgen ze daar veel van binnen. Doordat
paarden een lang darmstelsel hebben, hebben ze daar ook vaak veel last van. Zo ontstaan er de
bekende huidziektes zoals mok. De dierenarts schrijft een zalfje voor en het probleem lijkt voor even
opgelost. Maar na enige tijd is het weer mis. Dat komt, omdat de oorzaak niet wordt bestreden,
alleen de uiterlijke kenmerken. 
 
Een grote groep paarden met huidziektes werd eens voor onderzoek naar hun oorspronkelijke
steppengebied in Mexico gebracht, waar allerlei kruiden en grassen groeien. Ze hadden daar alle
vrijheid en konden eten waar en wat ze wilden. De paarden werden allemaal gechipt met een gps
chip. Een paar maanden later werden de paarden weer opgespoord en gevangen. Ze bleken allemaal
weer kerngezond te zijn. Geen last meer van mok of andere huisaandoeningen. Hoe kan zoiets? Wat
kunnen hiervan leren? Moeten we hier dan maar steeds doorgaan onze beperkende ideeën en onze  
antibiotica?
 
Terug naar de natuur?
En hoe zit het met de duiven? In onze westerse landen moeten de doseringen van geneesmiddelen
omhoog om nog voldoende resultaat te verkrijgen. Is dat de weg die we moeten gaan? Of is er toch
nog een weg terug? Terug naar de natuur misschien?  Terug naar baardmossen met Usneazuur, die
gewoon in de natuur groeien?   Nee, ik wil niet roomser dan de paus zijn. Uiteraard dienen we de
duiven wel goed te controleren door een gespecialiseerde dierenarts.  Er als er echt iets is, zullen we
de duiven moeten kuren. Maar we hebben het hier over het voorkomen van!!! 
 
Nieuwe Europese wetgeving. 
Usneazuur voorkomt luchtwegproblemen en het geel.  De belangrijkste problemen bij onze duiven.
Maar dat mag je tegenwoordig niet meer op de verpakking zetten of er op andere wijze reclame voor
maken. Dan komt de overheid meteen met: bewijs dat maar eens. Even een wetenschappelijk bewijs ?
overhandigen. En dat kost tienduizenden euro ´s. Per product. Dat kan niemand betalen in deze kleine
groep van duivensport. Dus worden de beschrijvingen op het etiket vaak heel onduidelijk. Zo van: kan helpen bij........, of ondersteunt dit en dat, stimuleert die en die werking...... Heel vaag allemaal. Maar de overheid wil het zo. Alleen multinationals kunnen zich dergelijke onderzoeken veroorloven. Het is maar dat je het weet. Alleen als schrijver van artikelen mag je wel je in volle vrijheid je mening geven en er over schrijven. Daar maak ik dan ook even dankbaar gebruik van. Want op deze manier kunnen we onze duiven mooi op een natuurlijke manier gezond houden. Denk er maar eens over na. 

Dit onderwerp houdt de gemoederen nogal bezig. Zo was er afgelopen week op Facebook een discussie of twee witogers wel met kans op succes op elkaar gezet kunnen worden. Ik meng me niet zo vaak in dit soort discussies, maar aan deze discussie heb ik wel meegedaan. G.J. H. een goede marathonspeler deelde mee dat hij een paar interessante koppelingen had gemaakt. De foto’s van de duiven met ogen (beide witogers) waren hierbij afgebeeld. H.Z. een andere marathonspeler die zijn sporen ook zeker verdiend heeft, plaatste een opmerking waarin hij liet doorschemeren weinig vertrouwen in deze koppeling te hebben, daar het hier twee witogers betrof. F. Een bekende kampioen op de midfond en dagfond liet vervolgens weten dat hij meerdere toppers uit twee witogers had gekweekt.

Zelf heb ik door de jaren heen op een groot aantal hokken een veel groter percentage toppers geboren zien worden uit koppels van een witoger tegen een geeloger. Dat wil uiteraard niet zeggen dat er uit twee witogers geen toppers kunnen worden gekweekt. Er zijn voorbeelden genoeg! Alleen het percentage goede duiven dat uit zo’n koppel geboren wordt ligt doorgaans lager. En dat geldt zeker voor de volgende generatie. Omdat ik altijd zoveel mogelijk op safe wil spelen, hetgeen in de duivensport al bijna onmogelijk is, adviseer ik dan ook altijd om zoveel als mogelijk twee verschillende oogkleuren op elkaar te zetten. De achterliggende gedachte hierbij is om zo min mogelijk afvallers te kweken en de kans op een topper in het nageslacht zo groot mogelijk te laten zijn. In het voorbeeld van G.J.H. waarbij het gaat om twee witogers met “rijke” ogen sluit ik zeker niet uit dat er bruikbare tot goede jongen uit gekweekt zullen worden. En het doel dat hem met deze koppeling voor ogen staat, namelijk genetisch materiaal bewaren van al wat ouder wordende topduiven, kan ik zeer goed volgen. De tijd zal uitwijzen of deze koppeling succesvol zal zijn.

Duiven ring met rest van pootje

Combiring 4199594

Bovenkant, aanzicht van de duivenring (combiring)met pootje uit 2011 nr 4199594

3082512

4571416

Gevonden Belgische duivenringen .

 

 

4362076

 

4109262

 

4183193

 

3157478 / 4516058

 

4492112

 

40540.1

 

4011940

 

4297724

 

4582200

 

4521025/3059291

 

2196165

 

4247946

 

3403498

 

4496030

 

4092765

 

4390160/4426787

 

3466316

 

4384037 / 6676111

 

4559014

 

4281788 / 4427238/2525617

 

4520173

 

4563399

 

4427238/

 

3411218

 

4343272 / 4170468 / 4946602

 

6641908/4491420/ 4851426

 

4532809

 

4224334/4307990/

 

3044461

 

4045569/5153566/

 

4497076/

 

4334159/

 

4214955

 

4291036

 

5106461

 

4290003

 

6190865/

 

Andere ringen 

 

 

1020278/

ANTWERP CLUB FLYING 1979

bron: https://hobbyarcheologie.weebly.com/duivenringen.html 

Het uitgangspunt hierbij is het bevorderen van de gezondheid van de duiven door middel van de verstrekking van voedingssupplementen. Dit zijn natuurlijke voedingsstoffen die bijdragen aan een optimale gezondheid. Zowel tijdens de rui-, kweek- en vluchtperiodes bevorderen deze supplementen het welzijn én de vorm van de duiven, waardoor ze beter presteren. Deze voedingssupplementen zijn dan ook geen diergeneesmiddelen, maar juist hulpstoffen die het gebruik van bijvoorbeeld antibiotica en chemotherapeutica kunnen helpen voorkomen en verminderen. Daardoor wordt de kans op ziekte-uitbraken kleiner.

In (West-)Europa houden weinig dierenartsen en klinieken zich serieus bezig met de medische begeleiding van duiven. De duivensport is voor veel dierenartsen niet direct het meest boeiende aspect van hun beroep. Indien nodig worden medicijnen voorgeschreven, maar of deze aansluiten bij de behoeften van de hedendaagse duivensport is echter zeer de vraag. 

Nog steeds worden medicijnen verstrekt volgens doseringen en overleveringen uit de jaren ‘70 en ‘80 van de vorige eeuw. Inmiddels zijn de wetenschappelijke inzichten t.a.v. infecties door bacteriën, virussen en parasieten sterk verbeterd. De resistentie van bacteriën en protozoën vereist bijvoorbeeld aangepaste doseringen. 

De meeste dierenartsen oriënteren zich vooral op de reguliere diergeneeskunde bij de medische begeleiding van de duivensport. Hierin staat de genezing van zieke dieren centraal. Bij ziekte wordt meestal een medicijn voorgeschreven, bijvoorbeeld een wormmiddel of een antibioticum, met als doel de ziekteverwekker zo snel mogelijk te doden. Dit streven om de oorzaak van de ellende bij de patiënten zo snel mogelijk uit te schakelen, heeft uiteraard onze volledige steun.

Een stap verder

Wij gaan echter een stap verder in de begeleiding van de duivensport. In de afgelopen ruim 35 jaar heeft het Diergeneeskundig Centrum Beek naar nieuwe wegen gezocht die bijdragen aan de algemene, natuurlijke afweer van de duiven. Daardoor kunnen bijvoorbeeld de negatieve gevolgen van een infectie sneller verwerkt worden. Het uitgangspunt van de Bony Farma voedingssupplementen is het scheppen van een milieu dat de natuurlijke afweer optimaal ondersteunt waardoor de kans op ziekte minimaal is. De marges tussen winst en verlies zijn in de moderne duivensport uitermate klein. Het is dus van het grootste belang om zo min mogelijk aan het toeval over te laten.

Hierbij wordt zo dicht mogelijk bij de natuur gebleven en volop gebruik gemaakt van de mogelijkheden die deze natuur ons biedt. De Bony Farma producten zijn daarom veelal gebaseerd op een variëteit en combinatie van voedingsstoffen en kruiden die de afweer ondersteunen, luchtwegen en darmflora verbeteren en de prestaties bevorderen.

Kort samengevat komt onze filosofie met betrekking tot de duivensport neer op een samenwerking tussen de reguliere medische wetenschap (medicijnen) en een natuurlijke aanpak (kruiden).

De rode draad in de natuurlijke aanpak van de duivensport wordt gevormd door Bony S.G.R., een weerstandsdrank en tevens een verzurende kruidendrank.

Consequente en geregelde verstrekking van deze verzurende kruidendrank draagt er in sterke mate aan bij dat (jonge) duiven gezonder opgroeien, krachtiger worden en in het algemeen minder medicatie nodig hebben. Hun afweersysteem ontwikkelt zich beter doordat ze wél de kinderziektes meemaken maar vaak géén symptomen vertonen. Er wordt daardoor minder energie gestopt in de bestrijding van ziektes. Energie die nodig is voor de optimale uitgroei tot sterke duiven in topvorm!

De Bony Farma productreeks bevat daarnaast tal van voedingssupplementen die op natuurlijke wijze de gezondheid van duiven ondersteunen. Alom bekend zijn inmiddels de Bony Omega 3 Vliegolie, Bony Omega 3 Vliegolie Octa 20.000 met o.a. octacosanol, Bony Omega 3 Nucleovit met o.a. nucleotiden, Bony Omega 3 Kweekolie met een hoog gehalte aan EPA en DHA en Bony Omega Vliegolie 2.0.

De Basis

De Bony Farma producten zijn ontwikkeld ter ondersteuning van gezonde duiven. Tijdens de rui-, de kweek- en de vluchtperiodes ondersteunen ze het welzijn en verbeteren de vorm, waardoor de duiven tot grotere prestaties in staat zijn.

Deze supplementen dienen echter niet om onderliggende oorzaken te verbergen. Bij ziekte zal een gerichte behandeling voor genezing moeten zorgen. Daarbij kunnen de voedingssupplementen van nut zijn om het herstel te bevorderen door verbetering van de gezondheid en ondersteuning van lichaamseigen afweer.