|
Vorige week waren de aankomsten uit Roosendaal jonge duiven een welkome opsteker. (1-2-4-6-12-14-15-21-22-23-25 enz. 1187 dv.) De duiven presteerden prima, de groep laatkomers, die niet in de lijst kwamen, heeft de nodige extra meters gemaakt. Hopelijk zijn ze zaterdag scherper en doen ze de remparachute op tijd open, want het lijkt erop dat ze opnieuw wat wind in de rug krijgen.
Het was een relatief ‘makkelijke’ vlucht met geen achterblijvers. Verder staat Issoudun op het programma, ook weer een uitdaging, we gaan proberen een tijdduif te pakken.
Maandag even naar Stefan Göbel voor een laatste check geweest. ☑️ Stefan vertelde dat hij het ‘druk’ had met belletjes en bezoekjes van liefhebbers die na de vlucht van afgelopen weekend ‘coli’ verschijnselen en erger aantroffen bij hun jonge duiven. Je ziet dat je de komende weken ‘scherp’ moet blijven.
Verder zag ik een filmpje over de lossing ZLU St Vincent. Duiven lossen op een parkeerplaats, waar auto’s van festivalbezoekers, dicht op afstand van de trailers staan. Ik las op PIPA de reactie van de ZLU, Belgische en Franse bond. (ze zijn dus op de hoogte, nu nog wat doen🤔) Deze duiven kwamen in de avond en vroege ochtend prima door!
Nog steeds zijn er ook wagens in Afdelingen waar de duiven deur voor deur worden gelost. Het blijft een hot item op Facebook. Op korte afstand en met windje mee, zijn de laatst geloste duiven kansloos voor een top klassering. Ik kan er met mijn pet niet bij dat dit nog steeds gebeurt. Je kan de conclusie wel trekken dat wij een amateuristische sport zijn, die door welwillende vrijwilligers (gelukkig) nog overeind wordt gehouden.
Terug naar de duiven, van de 75 nog aanwezige jonge duiven zijn er een paar uitgeschakeld dus ga ik waarschijnlijk rond de 70 duiven inkorven.
Bij de oude duiven heb ik 9 doffers en 16 duivinnen in het ‘vizier’, die op Issoudun hun kunsten mogen vertonen. Kortom genoeg mee om zaterdag duiven te zien komen. Wie weet maken ze ons blij😏
België en Nederland ZW 3, Frankrijk een groot gedeelte een variabele wind. In Nederland een beetje de buitjes omzeilen.
De NPO gaf Dinsdagmiddag al aan dat voor Issoudun het hitteprotocol van kracht is. Een paar duiven minder in de mand vind ik prima maar wat gaat gebeuren wanneer het nu echt warm wordt? Is dit voor de bühne? We liggen onder een vergrootglas en het is Nationaal dus ‘moet ’het vlekkeloos verlopen! Is dat de reden? Het moet natuurlijk ALTIJD goed verlopen. Het gaat gelukkig ook vaak goed, maar 100 % zal je het nooit krijgen. Ik zou zeggen maak nu eens filmpjes van alle trailers en laat maar zien of de beladingen conform het hitteprotocol zijn ook al is het voor deze vlucht niet noodzakelijk.
Hopelijk mooie vluchten en genieten😏
Landgraaf. Na twee jaar niet op de agenda van de ZLU te hebben gestaan werd St. Vincent in 2022 weer in het rijtje van internationale vluchten toegevoegd. Doch meteen dook er in de eerste week van juli een probleem op. Het Franse departement La Gironde, de streek rondom Bordeaux, werd geteisterd door hevige bosbranden en het duurde vrij lang eer men deze onder controle had. De organisatie vond het toen onverantwoord om duiven te lossen in St. Vincent. Na overleg en akkoord werd besloten om uit te wijken naar het oostelijker gelegen Tarbes. De nationale feestdag “Quatorze Juillet" in Frankrijk viel dit jaar weer op een vrijdag. En dan mogen er in Frankrijk geen duivenlossingen plaats vinden. De reden waarom zowel de inkorfdag als de dag van lossing 1 dag werd opgeschoven.
Zaterdag 15 juli, in ochtend was het in St. Vincent bewolkt en een dreiging van regen. Ook de vluchtlijn was niet goed met regen en plaatselijke onweersbuien trekkend van west naar oost. Om geen risico‘s te nemen werd het lossen uitgesteld naar zondag.
Op zondag 16 juli, in de ochtend was het bewolkt in St. Vincent en er waaide een zwakke zuidenwind. Op de vluchtlijn een zuidwestenwind welke matig tot krachtig was en later ook weer afnemend. De temperatuur zou oplopen tot ca. 22 °C. Gelost werd er om 8. 00 uur.
In de loop van zondag verscheen er op de sites van PIPA en de ZLU een persbericht over de situatie over, van, voor de lossing van St. Vincent. We gaan hier niet verder op in want alles over, van, voor de situatie van deze lossing is te lezen op beide sites. Dit jaar werden Internationaal 9.533 duiven ingemand voor deze ZLU vlucht. Vorig jaar waren dit er nog 10.246. In Nederlandse manden de marathon liefhebbers afgelopen jaar 2.308 duiven in en dit jaar waren dit er 2.522. Hier dus wel een toename van het aantal duiven. Het was even na half zes toen er uit Frankrijk de eerste melding kwam. Vader en zoon Mahmoudi uit het dorpje Haudricourt, noord-westelijk van Parijs. Vader en zoon klokten om 16.23 uur een duif op een afstand van 710 km. Dit gaf een snelheid van 1411 m/min. De kop was er af en het wachten op de eerste duiven in de overige deelnemende landen kon beginnen. In België werd de eerste duif gemeld door Ivan Verhaege uit Harelbeke aan de Leie. Om 18.05 uur zat zijn eerstegtekende in de klok. De afstand van 873 km had ze afgelegd met een gemiddelde snelheid van 1443 m/min. De snelste duif werd geklokt door Alain en Maxime Henry uit Nandrin, even beneden Luik. Hun afstand 915 km en de duif werd geklokt om 18.16 uur. Dit gaf een snelheid van 1484 m/min.
Alexander Onac uit Tawern zou voor Duitsland een heel vroege duif klokken. Om 18.09 zat zijn duif in de klok. Dit gaf op een afstand van 900 km een snelheid van 1477 m/min.
Uiteindelijk zou de duif van Sven Anweiler uit het Duitse Nussloch internationaal winnaar worden met een snelheid van 1495 m/min. De duif was gekokt om 18.59 op een afstand van 986 km. Ook vanuit Luxemburg kwam er een vroege melding en wel van Belmiro Freitas uit Beaufort. Hij klokte om 18.38 uur zijn duif op een afstand van 896 km. Goed voor een snelheid van 1404 m/min.
Nu was het wachten op de eerste melding vanuit Nederland. Dit gebeurde om 18.57 uur en wel uit het Zeeuwse Sluis. Deze werd gedaan door de bekende fondliefhebber Martin de Poorter. Zijn duif had de afstand van 920 km afgelegd met een gemiddelde snelheid van 1400 m/min. Dezelfde avond, op enkele duiven na welke de volgende dag in aller vroegte werden geklokt waren de prijzen nagenoeg verdient.
De Nederlandse Nationale winnaar woont in Landgraaf (Z-Limburg)
Als de eerste duif in Nederland is geklokt, dan is het altijd nog een tijdje wachten op het klokken van de liefhebbers op de verdere afstanden. En wie dan uiteindelijk nationaal winnaar zou gaan worden. Jan en Paul Grolleman uit het Zuid-Limburgse Landgraaf in de Oostelijke Mijnstreek, hadden 2 nestdoffers en 2 nestduivinnen ingemand voor deze ZLU vlucht. Vader Jan met echtgenote Monique en zoon Paul met vriendin Jenna zaten buiten te passen op de duiven. Monique was even binnen en toen ze weer buiten kwam vroeg ze of er al iets was. “Ja, in Zeeland is er een duif geklokt om 18.57 uur". “Dan moeten we binnen een 30-tal minuutjes kunnen klokken om te winnen", liet Paul zich ontvallen. Het was net 19 uur geweest toen er plots een duif kwam aanzetten en met een draai viel ze op de klep en meteen binnen. Dat was even schrikken. De klok wees aan 19.01.25 uur en op een afstand van 976 km zou dit een gemiddelde snelheid geven van 1476 m/min. Na melding kwam ze al snel boven aan de meldlijst te staan. En dan gaat het zenuwenspel beginnen. Hoe laat gaat men nog pakken op de verdere afstanden. Tenslotte zou er geen duif in Nederland sneller zijn en was de nationale zege een feit. Van alle kanten kwamen de berichtjes, appjes en telefoontjes met felicitaties. En ze kwamen met z‘n allen in een roes terecht. Duivin “Liv" had voor hen allen een onvergetelijke dag bezorgd. Om nooit meer te vergeten.
Duivin “Liv" 1ste Nationaal St. Vincent ZLU en 5de Internationaal.
De kras duivin met ringnummer Nl22-8669767 kreeg na haar nationale zege de naam “Liv", genoemd naar de dochter van Paul en Jenna. Ze was als tweede-getekende de mand ingegaan op een jong van ca. 5 dagen oud. Het is een zomerjong van ‘22 en werd op de navluchten 4 keer gespeeld. Als jaarling ging ze wekelijks mee tot 500 km en vervolgens op een jong van ca. 5 dagen naar morgenlossing Bordeaux van de afdeling Limburg en won hierop de 175e Prov. tegen 2.824 duiven. Toen ze hiervan thuiskwam nam ze het jong weer meteen aan. Haar volgende opdracht zou dan St. Vincent ZLU zijn en Paul verving haar jong steeds maar weer door een kleiner jong, zodat ze op de inkorfdag van St. Vincent weer de zorg had voor een jong van ca. 5 dagen. En met voornoemd resultaat. Internationaal zal ze voorlopig als 5de eindigen. Internationaal is het tevens de eerste jaarling welke geklokt werd. Een werkelijke topprestatie voor een jaarling na meer dan 11 uur non-stop vliegen. Paul zei dat ze in puike conditie arriveerde en zich meteen weer over haar jong ontfermde.
Vader is de “577" van ‘10
Gr. Vader is een zoon van de “Euro Diamond" van dr. Hans-Peter en Peter Brockamp uit Boppard (Dl). “Euro Diamond was 1ste Olympiade Duif en won o.a. een 1ste Nat. en 2de Int. Carcassonne
Gr. Moeder is een dochter van de “Jonge Witbuik" van Batenburg-v.d. Merwe uit Klaaswaal.
Moeder is het “261" van ‘15 van Jac van de Bosch.
Gr. Vader is de “Marseille 325" van Harrie en Roger Wijnands, welke 1ste Asduif was vanaf Marseille over 3 en 4 jaar met o.a. twee keer een 15de, een 24e Nat. en 177e Nat. Marseille
Gr. Moeder is de “190" en een kruising Jelle Jellema x Arjan Beens (lijn “Sophie /Jellema en “Killer Queen"/ Arjan Beens).
Zie verder de stamkaart.
Jan en Paul klokten hun tweede duif, welke als eerste werd ingemand om 20.05 uur en stat als 162e op de meldlijst.
Oude hokken van wijlen Fons van Ophuizen.
Vader Jan, net de 60 gepasseerd, trad in het huwelijk met de dochter van de welbekende fondliefhebber en voorzitter van de toenmalige C.L.B.v.P, wijlen Jan Cobben uit Nuth. Al snel was Jan geïnteresseerd in de diens duiven en hielp er ook mee in de verzorging. En zo leerde ook zoon Paul, 40 jaar, de liefde voor de duivensport kennen en toen opa Jan rond de eeuwwisseling ziekelijk werd, hielp hij hem met de verzorging van de duiven. Begin 2012 overleed de bekende duivensport journalist en fondspeler Fons van Ophuizen uit Landgraaf. Jac van de Bosch uit Hengstdijk nam toen het woonhuis en duiven over van Mariet Marell en zocht naar een duivenliefhebber welke genegen was om in het huis te gaan wonen en er de duiven te verzorgen. Paul reageerde hierop en al snel was de deal gesloten. In 2013 werd Paul officieel de manager van de toen aanwezige duivenkolonie. In 2018 deed zich de gelegenheid voor dat hij het woonhuis kon overnemen en ook de 60 koppels kweekduiven tellende kolonie. Vader Jan, die in Hoensbroek woont, zou met hem de combinatie Grolleman & Grolleman gaan vormen en ze zouden hoofzakelijk gaan vliegen op de morgenlossingen van de afdeling Limburg en het ZLU-programma. Paul krijgt, daar waar nodig is, ook hulp van vriendin Jenna en dochter Liv. Vader Jan helpt mee in de totale dagelijkse verzorging. De hokinstallatie is nog steeds dezelfde waar Fond van Ophuizen en Mariet Marell vele jaren top hebben gevlogen. Het bestaat uit een groot tweeverdiepingshok. Op de bovenverdieping zijn 10 afdelingen. In 6 afdelingen zijn de 30 weduwnaars ondergebracht en op de overige 4 afdelingen huizen dan de 40 koppels nestduiven. Op de begane grond zijn de kweek- en jonge duiven gehuisvest.
De basis duiven
Toen Paul in 2018 de duiven overnam van Jac van de Bosch, zaten er 60 kweekkoppels. Deze bestonden hoofdzakelijke uit rechtstreekse duiven van:
* Batenburg-v.d. Merwe uit Klaaswaal o.a. uit de lijn van de “Jonge Wittebuik"
* Harrie en Roger Wijnands uit Maastricht uit de lijn van de “Marseille 325"
* Bert en Arie Saarloos uit Klaaswaal
* Pie Schurgers uit Maastricht
* Fons en Mariet van Ophuizen-Marell. Uit de lijn van de “Jelte" 1ste Nat. Marseille ‘08
* Jan Cobben uit Nuth
Deze duiven worden onderling gekruist en nadien bekeken welke lijnen het beste op elkaar passen.
Haast een dagtaak
Dit seizoen startte vader en zoon met 30 weduwnaars en 40 koppels vliegduiven. Op de begane grond onder het vlieghok zitten 33 koppels kweekduiven welke in twee rondes zorgen voor ca. 70 jonge duiven. Deze kweekduiven worden gekoppeld in de eerste week maart en brengen dan twee rondes groot voor eigen aanvulling. De 30 weduwnaars werden de eerste week van april gekoppeld en brachten een jong groot en vervolgens zaten ze op weduwschap. De nestduiven koppelden ze begin mei en werken achtereenvolgens de broedcycli af. In de winterdag zijn ze druk in de weer om van elke duif of afdeling van de weduwnaars en nestduiven een schema te maken op welke vlucht welke duiven of afdeling er mee gaat naar die betreffende vlucht. Alle speelduiven gaan vanaf de eerste wedvlucht wekelijks mee tot ca. 500 km en daarna worden de duiven opgesplitst voor een bepaalde fondvlucht. De weduwnaars gaan per afdeling naar een vlucht. Bij de nestduiven is het zoeken naar duiven met een bepaalde stand. Hier spelen ze het liefst met duiven welke ca. 10 dagen broeden.
Om 5.30 uur in de ochtend loopt de wekker af en gaan de weduwnaars los voor een uur vrijwillige training. Vervolgens gaan de nestduiven los en hebben tot ca. 9 uur open hok. Aansluitend gaan de jonge duiven eruit. Om 18 uur dan weer de weduwnaars en tussen 20 en 21 uur de nestduiven. En dan zit de dag erop. De jonge duiven van de eerste ronde worden gespeeld op het jonge duiven programma en de tweede ronde wordt afgericht in de nareis. Vader Jan of Paul brengen de duiven welke naar een fondvlucht worden ingemand nog eens twee keer voor een lapvluchtje naar Namen (ca. 80 km) en lost ze per drie-of viertal
Dagelijks verzorging
Jan en Paul voeren in het speelseizoen de Premium mengelingen van Beyers. De nestduiven krijgen volle bak van de Koopman All-in One mengeling. De laatste twee dagen geeft hij energierijke mengeling als toemaatje. Dit krijgen ook de nestduiven welke thuisblijven. Hij brengt deze thuisblijvende nestduiven nadien naar Namen voor een lapvluchtje. Veelal is het de groep welke naar een volgende fondvucht wordt ingemand. Dan zit er voor hen alvast een lapvluchtje op.De weduwnaars krijgen Super Weduwschap en mogen twee uurtjes naar believen eten. Daarna wordt de voerbak leeg gemaakt. Ook hier de twee laatste dagen de energierijke mengeling. Elke middag, tussen 12 en 13 uur, gaat Paul naar de speelduiven en krijgen ze vers grit, snoep en enkele pinda‘s. Zowel de nestduiven als weduwnaars krijgen maandelijks een geeltablet (Magic) van de Weerd opgestoken. En als ze men dat de luchtwegen niet oké zijn dan krijgen de weduwnaars 3 dagen Ornisol (de Weerd) in de drinkpan en de nestduiven krijgen dan een Ornipil opgestoken.
Tenslotte.
In 2016 waren ze al eens heel kort bij een nationale zege. Toen vloog de blauwe duivin, de “De 265", de 2de Nationaal Agen ZLU voor jaarlingen tegen 4.679 duiven en werd 15de Internationaal tegen 9.043 duiven. Zij was nog van het oude soort van opa Jan Cobben. En nu was het raak, de 1ste Nationaal en 5de Internationaal St. Vincent ZLU. Op Agen ZLU voor jaarlingen hadden ze er 19 mee en winnen nationaal 11 prijzen beginnende met 116-194-227-254-339 enz. Bij de ouden wonnen ze 5 prijzen van de 12 en begonnen hier met 694-759-796 enz. De hele familie Grolleman mocht het dit weekend meemaken hoe het is om een nationale overwinning te behalen op een prestigieuze ZLU vlucht zoals deze St. Vincent. De dagen die erop volgen worden beleefd als een feest. Belangstelling en felicitatie van overal overrompelen soms de hele familie. Doch het is een hele belevenis en zeker om te blijven herinneren Echtgenote Monique, vriendin Jenna en dochter Liv leven mee met zijn hobby van vader en zoon en delen natuurlijk mee in deze feestvreugde. Om nooit meer te vergeten.
Marcel Görtzen
Het is echt ongelooflijk hoe onze prachtige sport hard zijn ondergang tegemoet gaat. En dat die ondergang direct wordt veroorzaakt door een totaal gebrek aan leiding en visie op bestuurlijk gebied.
Ik zie net weer een filmpje van een lossing van een ZLU vlucht vanuit st Vincent waar de tranen van in je ogen schieten. Gewoon duizenden duiven lossen op een parkeerplaats waar auto’s staan geparkeerd van shoppende mensen op enkele meters van de duivenauto’s. We zijn nog niet uitgepraat over de belachelijke achterlijke lossing (met dramatische afloop )van verleden jaar vanuit Narbonne of we krijgen dit weer op ons netvlies.
En zo gaat het maar door in alle facetten van de duivensport. Hoe leuk is het nog om duiven te houden als je in onze regio woont? Nou als je een programma speler bent en niet in de regio Gouda woont is er geen reet meer aan!!
Gisteren hebben we de eerste jonge duivenvlucht gevlogen vanuit Lennik en dan zou toch voor iedereen duidelijk moeten zijn hoe de duivensport werkelijk gegroeid is tot de meest oneerlijke sport die er is.
Al heb je de beste duiven van de wereld, je bent in onze regio gewoon volstrekt kansloos. Als je commentaar levert (zoals ik al jaren doe) dan krijg je vaak kritiek( meestal van grote onbenullen) met een strekking van “dan moet je maar harder vliegen of je kan niet tegen je verlies).
Ik zal vandaag daarom eens een ander voorbeeld nemen en hopelijk zullen er mensen zijn die hier over nadenken. Enkele jaren terug kwamen er in onze club in Lekkerkerk een paar nieuwe leden bij. Vader en zoon Wim Seton en hun vriend Lahib Farid kwamen bij ons in Lekkerkerk met jonge duiven spelen.
Zij zijn een samenwerkingsverband aan gegaan met het Belgische kweekcentrum Flanders Collection.
Een professionele aanpak op het gebied van het jonge duivenspel gebaseerd op de beste Belgische snelheidsduiven. We praten hier dus over drie Hollandse duivenspelers die hun sporen meer dan verdiend hebben in combinatie met de beste Belgische snelheidsduiven. Deze week hadden ze in de club 138 duiven ingekorfd en ze maken een geweldige uitslag. Hun duiven kwamen als een trein naar huis en bij de eerste 20 prijs duiven zitten slechts 3 duiven van andere liefhebbers en dat tegen 544 duiven.
En dan blijkt weer hoe de duivensport hier al jaren is vervormd tot een gedrocht waar alle vormen van een mooie sportbeleving verdwenen zijn. Wat zien we in groot verband als we hun naam opzoeken?
Er waren 4050 duiven ingekorfd in onze kring Gouwe en Ijssel. En we vinden L&W Flanders op prijs 238 en dan heeft één liefhebber van club 1714 er al 78 in de klok. We zien dat er bij de eerste 100 duiven maar liefst 87 prijzen uit één club staan. (club 1714).
Ik ga niet uitgebreid in herhaling vallen maar dit is weer eens het overtuigend bewijs wat er hier wekelijks gebeurt in onze competitie maar niet echt opvalt doordat de impact niet zo groot is als op een kort vluchtje met jonge duiven.
Wat kunnen bestuurders hier aan veranderen waardoor de sport voor iedereen weer wat eerlijker wordt?
Zo snel mogelijk alle auto’s van afd.5 om laten bouwen tot automatische lossen. (Alles tegelijk los).
Want als duivenclubs wekelijks (zoals nu) als eerste los gelaten worden en het duurt ruim een halve minuut voordat de laatste los gaan, dan is dit voor mij een grove vorm van concours vervalsing!!!
Al heb je de beste en snelste duiven van de wereld en je komt 30/35 seconden later uit de mand dan kun je misschien die bevoorrechte duiven nog zien vliegen maar je komt meters te kort om nog dezelfde snelheid te kunnen maken. Natuurlijk komen er steeds allerlei drogredenen aan te pas om te voorkomen dat de grote voordelen die enkele invloedrijke liefhebbers nu hebben komen te vervallen.
Een van deze bevoordeelde liefhebbers die voor een Belgische duivenkrant schrijft beweert dat automatisch lossen er voor zorgt dat duiven in de onderste manden op de grond worden geslagen tijdens het lossen.
Een ander kul verhaal, door de hoofd convoyeur verteld, dat het ombouwen 25.000 euro per auto moet gaan kosten en dat dit op het bordje van de liefhebbers terecht komt. En dat hij een groot tegenstander is van ombouwen omdat dit automatisch lossing systeem altijd hapert.
En de laatste actie om dit ombouwen te verhinderen hoorde ik van onze afdeling voorzitter.
We wachten met ombouwen tot de auto’s worden vervangen. Mijn commentaar hierop is: Elke vlucht die nu wordt gespeeld en voordeel oplevert voor één club moet onder alle omstandigheden worden voorkomen. Verdeel dan tot het zover is de manden van club 1744 over de hele auto. En breng de duivensport weer terug waar hij hoort. Wij hier in de regio voelen allemaal dat we wekelijks ter opluistering mee mogen doen!
En als je een paar honderd duiven inkorft en kwaliteit hebt kun je dan evengoed mooie uitslagen neerzetten als je duiven over de auto verdeeld zitten en dan verdien je respect. Iets wat ik al lang niet meer voel voor deze bevoorrechte liefhebbers waar ik wekelijks een wedstrijdje mee speel en dan begin met een 10-0 achterstand. Respect wat ik wel voel voor mijn clubgenoot Jan Ouwerkerk de 83 jarige kampioen van altijd, die deze week met de oude en jonge duiven de 1e prijs pakt!
Na een dag uitstel vanwege het slechte weer werden de duiven in St. Vincent zondagmorgen om 08.00 uur gelost. Onderweg was de wind overwegend ZW matig tot krachtig. Vanwege de krachtige wind konden we rekenen op een snelle vlucht. De eerste melding in Nederland kwam uit Zeeuws-Vlaanderen waar Martin de Poorter uit Sluis die op 18.57 uur klokte. Nog geen 15 minuten later werd de eerste duif bij IFC Zeeland geklokt, waar de Gebr. Dingemanse hun goede spel op Barcelona voortzetten op St. Vincent. De 4-jarige doffer 19-1703057 drukte 19.11.40 uur af en realiseerde als enige duif bij de IFC Zeeland een snelheid boven de 1400 m.p.m. Deze kras weduwnaar had zich op Pau’23 ook al knap getoond met een 10e prijs op 241 duiven bij de IFC Zeeland en ook in 2022 vloog deze kanjer mooie prijzen op Pau en St. Vincent ZLU. Als we naar de afstamming kijken zien we langs moederskant het eigen soort met sterk presterende duiven in de lijn en aan vaderskant Batenburg x Van Dommelen. Het goud bij IFC Zeeland (en een vaasje bij de ZLU) dus voor Kees en Leo Dingemanse. Het zilver was voor Herman Calon die weliswaar binnen 2 minuten na de winnaar klokte maar ruim 14 km. korter speelt en dus wat snelheid betrof behoorlijk inleverde. Hij meldt dat weer wel de 3e duif, die uiteindelijk goed is voor de 5e prijs. Patrick Hermes draait 2 duiven binnen 3 minuten pakt daarmee het brons en plaats 4. Opvallend is verder dat de top drie de enige zijn die 2 duiven in de top tien weten te klokken, de Gebr. Dingemanse pakken namelijk ook nog prijs 8.
Van de 33 deelnemende liefhebbers wisten er 23 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren. Uitblinkers (1:4) op St. Vincent waren H.M. Calon 4/6 en L. van Schouwen 2/3, beiden dus een score van 67% prijs. A.J. Maljaars met 56% prijs (5/9) en P.A.C. Hermes met 50% prijs (3/6).
16 juli 2023 St. Vincent – 183 duiven – 33 deelnemers – IFC Zeeland:
1, 8 Gebr. Dingemanse; 2, 5 H.M. Calon; 3, 4 P.A.C. Hermes; 6 Ab van de Linde;
7 Bruggeman-Zegers; 9 A.J. Maljaars; 10 Cees Joosse.
IFC Zeeland
Jaap Bruggeman
Om 07.00 uur werd het startschot gegeven voor de vlucht der vluchten Barcelona. Met een ZO-wind en oplopende temperaturen vertrokken de 204 bij IFC Zeeland ingemande duiven in het grote peloton. Na zware koersen in de voorgaande jaren kon 2023 wel eens een “snelle” worden. Dat werd bevestigd door de meldingen in Frankrijk, waar de snelste een vitesse-achtig snelheid van 1266 m.p.m. realiseerde. Duidelijk was ook dat door de wind de snelste duiven aan de kust zaten. ’s-Avonds kwamen er geen duiven meer door in Nederland. Walter van de Meulen wist om 05.21 uur als eerste een duif te melden, gelijk ook goed voor de nationale overwinning. Voor de eerste melding bij IFC Zeeland moesten we wachten tot 08.06 uur toen oud nationaal winnaar van Barcelona (2000), Marco Houtekamer, als eerste een duif kon begroeten. Het was de vierjarige duivin 19-3901712, die vertrokken op een jong van 8 dagen als eerste op de klep viel. Ze was enorm fel op haar jong en zat vrijwel hele dagen in haar broedbak. Marco had haar ook verwacht en haar daarom bovenaan de lijst gezet. Als we naar de afstamming kijken mag het ook eigenlijk niet verbazen, gekweekt uit 2 Van der Meulen duiven, die in 2018 zijn aangeschaft. Haar halfbroer (zelfde moeder) was als 2e getekende ook als 2e thuis en goed voor de 8e prijs bij de IFC Zeeland. Het zilver was voor zo’n andere Barcelona-specialist, Joost Corré die na het verliezen eerder dit seizoen van bewezen Barcelona duiven toch weer een nieuwe favoriet heeft voor de klassieker en zilver pakt in 2023. Theo Post is een nieuwe naam voor IFC Zeeland maar met het brons en 100% prijs weten we gelijk dat we met hem rekening moeten houden
Van de 42 deelnemende liefhebbers wisten er 29 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren. Uitblinkers (1:4) op Barcelona waren Theo Post met 100% prijs (2/2); A.J. Maljaars met 75% prijs (3/4); S. Dijkema met 62,5% prijs (5/8); Comb. Krijger en Zn. met 60% (3/5). Een score van 50% prijs werd behaald door Comb. F & J Provoost (1/2); L. van Schouwen (1/2); Simon op ’t Hof (2/4); J.C. Hoek (1/2); Comb. Zegers-Bruggeman (1/2); T. Radings (1/2).
7 juli 2023 Barcelona – 204 duiven – 42 deelnemers – IFC Zeeland:
1, 8 M.J. Houtekamer; 2 Joost Corré; 3 Theo Post; 4 Falco Schoemaker; 5, 7 Gebr. Dingemanse;
9 Comb. Franse; 10 Comb. Krijger en Zn.
IFC Zeeland
Jaap Bruggeman
De winnares met jaar jong.
Op de vorige column over het onderwerp “Succes in de duivensport” kreeg ik een tiental reacties. Feitelijk kwamen al deze reacties op hetzelfde neer en het trefwoord in deze reacties was het woordje “meer”. In de ogen van deze liefhebbers doet een kampioen meer dan zij zelf willen of kunnen. Kampioenen steken er meer geld in, steken er meer tijd in, hebben meestal meer duiven, hebben meer ruimte, zien meer aan de duiven, weten meer dan zij over duiven, voer, ziekten, medicijnen en supplementen, willen meer bereiken en hebben daar meer offers voor over. Een aantal van hen gaf ook aan dat ze daarom niet zoveel kunnen met reportages over kampioenen. Ze lezen liever artikelen over liefhebbers waarin ze zichzelf herkennen. Hopelijk zullen ze in de hoofdpersoon van deze column iets van zichzelf herkennen en deze column wel met plezier lezen.
De 71 jarige Jan Bos uit Boelenslaan zit inmiddels 60 jaar in de duivensport en is in Friesland en ver daarbuiten een bekende naam. Hij is als jonge jongen in de duivensport gerold omdat drie ooms met duiven vlogen in Houtigehage en Boelenslaan. Destijds was er in Houtigehage nog een grote club met 46 vliegende leden afkomstig uit beide genoemde dorpen die aan elkaar grenzen. Tegenwoordig wonen er nog maar 4 duivenliefhebbers en de club is al jaren geleden opgeheven. Jan is lid in Drachten en speelt in rayon D waar hij vanaf het begin tot de betere spelers behoort. Voordat afdeling Friesland 96 werd opgericht was hij ook al jaren bij de kampioenen van afdeling K te vinden, met name op de vitesse en midfond. Een mooie herinnering bewaart Jan onder andere aan het winnen van de zogeheten Repumavlucht met jonge duiven. Op deze vluchten waren destijds grote prijzen te winnen zoals ondermeer een auto. Zijn zoon speelde destijds als jeugdlid en had op het hok van Jan zijn eigen duiven. Deze duif van zijn zoon was helaas niet voor de auto gezet waardoor deze aan zijn neus voorbij ging. Maar het winnen van een dergelijke aansprekende vlucht is op zich natuurlijk ook al een hele belevenis.
Jan heeft 18 meter hok verdeeld over 6 afdelingen. Hij speelt de laatste jaren met een vliegploeg van alleen 24 doffers op weduwschap op de vitesse, midfond, jonge duiven en natour. In het verleden werd ook totaal weduwschap gespeeld en ook op de dagfond meegedaan. Ook werd in het verleden voor het generaal kampioenschap gespeeld. Maar Jan doet het nu wat rustiger aan, wat niet wil zeggen dat hij ze alleen nog maar voor de liefhebberij heeft, want hij is nog steeds fanatiek en wil als hij meedoet ook winnen. Maar hij wil ook niet meer dag en nacht met de duiven bezig zijn. Jan; “Meer duiven en meer disciplines spelen brengt ook meer werk met zich mee. Ik vind het wel goed zo. 24 duiven inkorven vind ik meer dan genoeg. De duivinnen worden alleen op de natour gespeeld.”
Jan heeft de afgelopen jaren een eigen stammetje opgebouwd met aan de basis duiven van Pieter Veenstra, Joop Koch uit Eindhoven en Dirk van Dijck (B). De meeste duiven gaan in hun afstamming terug naar een doffer van Bareld Nijboer (de 77 die een 1e, 6e en 10e NPO heeft gevlogen) en een duivin van Pieter Veenstra (dochter van de Golden Wing). Daarnaast zijn er nazaten van de Kanibaal en de Rambo van Dirk van Dijck die een inbreng in de stam hebben. Er wordt door Jan wel wat werk van de kweek gemaakt, hetgeen inhoudt dat stambomen goed worden bestudeerd en er ook veel aan familiekweek wordt gedaan. Jan bezit 10 koppels kwekers waarvan voor eigen gebruik 2 rondes worden gekweekt. Als er meer wordt gekweekt is dat voor de verkoop wanneer er vraag is naar jongen uit bepaalde koppels en een enkele keer nog wat zomerjongen voor eigen gebruik uit een bewezen koppel.
Duivensport is een tijdrovende sport. Om aan de absolute top mee te draaien moet je naar mijn mening tegenwoordig bijna dag en nacht met de duivensport bezig zijn. Ik vroeg Jan of hij deze mening deelt. Jan; “Zo denk ik er ook over, maar omdat je al zo lang meedraait en een dagje ouder wordt, wordt het fanatisme wel minder. Maar ik wil nog altijd graag mee doen voor de eerste plaats op de uitslag. Als dat niet meer lukt, dan stop ik ermee, want de tweede viool spelen is niets voor mij. Duiven aanhouden puur voor de hobby, dus alleen genieten van het rond de deur vliegen en het van de vlucht zien thuiskomen, past niet bij mij. Duiven opwachten zonder de spanning van de wedstrijd, nee toch?! Dan ga ik liever vissen.”
Met de bovenstaande uitspraak zullen sommige lezers waar ik reacties van ontving zoals beschreven in het begin van deze column, zich vast niet kunnen vinden. Voor hen zal het zien thuiskomen van de vlucht en de dagelijkse verzorging van de duiven wel voldoende kunnen zijn. Het ambitieniveau is nu eenmaal niet bij iedereen even hoog en dat is maar goed ook. Het is precies zoals Cor Walda in de vorige column ook al aangaf; “Een ieder moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt.” Zo denkt Jan er ook over. En ook zijn ambitie heeft beslist zijn grenzen zoals hij hiervoor al aangeeft. Ik denk ook wel dat er een grote groep liefhebbers iets van zichzelf zal herkennen in de manier waarop Jan duiven houdt. Dat hij met zijn eenvoudige manier van duiven houden prestaties levert zoals een paar weken geleden het 1e grootmeesterschap met 21 van de 23 in de punten in het rayon beginnende met de 2e, 3e. 8e en 9e plaats, kan een stimulans zijn voor degenen die ook niet alle puntjes op de i willen en kunnen zetten.
En wat is dan die eenvoudige manier van duiven houden volgens Jan?
Het hok
“Mijn hok heb ik een kleine 40 jaar geleden zelf getimmerd en in al die jaren heb ik er eigenlijk weinig aan veranderd. Het hok was meteen goed. Het staat op het zuidoosten. Er liggen Hollandse dakpannen op en de verluchting heb ik destijds zelf uitgedacht. Eenmaal per jaar wordt het hele hok schoongemaakt en ontsmet. De wanden en de vloer worden met bleekwater schoongeboend en de vloer wordt met de brander droog gebrand. De zolder van het hok wordt dan met de stofzuiger uitgezogen. Ik heb geen verwarming of andere poespas in de hokken.”
De verzorging
“De duiven komen alleen ’s morgens los. Vroeger was dat twee keer per dag en ze presteerden niets beter dan met één maal per dag trainen. Voor wat betreft voeren ben ik in die 40 jaar een paar keer van merk gewisseld. De meeste merken voer zijn tegenwoordig goed. Ik zie en voel wat en hoeveel ze nodig hebben. Ze krijgen net zoveel voer als ze nodig hebben en toch blijft er nooit een korrel voer liggen. Je moet dat aanvoelen. Bij mij krijgen ze voldoende goed voer, grit en mineralen, maar verder niets. Systemen met een afgemeten hoeveelheid voer en elke dag iets in het water zijn aan mij niet besteed. Ik heb mijn eigen systeem dat ik al 40 jaar hanteer en waarvan ik niet afwijk. Ik doe alles op gevoel. Ook als er iets aan mankeert zie ik wel wat er aan hapert zoals bijvoorbeeld coli bij de jongen en dan gebruik ik wel medicatie. Maar verder gebruik ik alleen medicatie als de dierenarts dit adviseert omdat ze iets onder de leden hebben. Ik observeer de duiven dagelijks en ben er zeer alert op wanneer er een duif “dik zit”. Die gaat meteen apart of er uit en bij meerdere gevallen zal ik beslist een dierenarts inschakelen. Trainen doen duiven als ze gezond zijn zelf, dus bij mij geen gedwongen training en geen vlag. Wel jaag ik de jonge duiven wel eens op als het me te lang duurt voordat ze in de lucht staan en wegtrekken. Zowel de ouden als de jongen worden bij aanvang van het seizoen 2 x gelapt c.q. opgeleerd en verder wordt er nooit gereden met de duiven.”
Tot slot wil Jan nog aangeven dat wanneer de duiven het niet zo doen als dat je zou willen, je altijd eerst bij jezelf te rade moet gaan. Wat heb je gedaan of juist niet gedaan en wat heb je gemist bij de observatie van je duiven? Jan; “Je kunt aan je duiven zien of ze goed in orde zijn. Aan de manier van vliegen en het gedrag op het hok. De duiven moeten levendig zijn. Zijn ze niet in orde zal je op tijd moeten ingrijpen. Maar ook al heb je ze in topconditie ingekorfd zijn er nog altijd zaken waarop je zelf geen invloed hebt zoals de invloed van de wind en de ligging van jouw hok ten opzichte van de trek van de duiven.”
|
Op Barcelona viel alweer de eer te beurt aan Ruud Vermaat uit Driehuis om de gebruikelijke WCS controle bij de mogelijke winnaar te mogen uitvoeren. Na een ritje van bijna 2 ½ uur heen bereikte hij Sirjansland, bijgevoegd de leuke eerste opnames van de nationale overwinnaar Walter.
Duivenliefhebber Aimé De Jaeger (Aalter, BE) mocht op dinsdag 27 juni 100 kaarsjes uitblazen. Zijn droom om als 100-jarige deel te nemen aan de internationale vlucht uit Barcelona is nog geen twee weken later de volgende mijlpaal die hij mag ronden!
Onze Franse organisatie CIF, korft ook weer graag in op deze vlucht. Het zijn de mensen die wij tegenkomen als we PIPA opstarten om het verloop van de vluchten te volgen.
De communicatie onder de verantwoordelijken inzake de lossing is vrij goed, maar van P.r. inzake het promoten van een vlucht hebben zij geen kaas gegeten zou men in Nederland zeggen. Geef mij dan maar Colombe Joyeuse , info in beeld en geluid van de 1e tot de laatste minuut.
Veel succes.
Hub Wetzelaer, Pr. ZLU vluchten
Straks op zaterdag 26 oktober in 2024 als de duivenkampioenen van de afdeling Limburg worden gehuldigd dan zal hij zeker present zijn. En daar...
De duiven zitten op het nieuwe hok! Begin deze week zijn de duiven op het nieuw hok geplaatst. Dinsdag de programma duiven en donderdag de (paar)...
Bekijk Op (de) Hoogte in uw webbrowser vrijdag 25 oktober | week 43 NPO BESTUUR Wat houdt ons bezig? Ook buiten het vliegseizoen is er volop nieuws te...
Het afgebeelde telhorloge La Ledoise nr. 45308 kreeg ik van zijn dochter ter nagedachtenis aan een club-collega die onlangs is overleden en meer dan 50 jaar een vriend van mij was. De klok stond in een vitrine in zijn woonkamer en is waarschijnlijk jarenlang niet aangeraakt. Toen ik hem op tafel legde, merkte ik dat hij ongeveer 2 minuten liep en daarna helemaal stopte. Het uurwerk is dus waarschijnlijk intact, het moet waarschijnlijk alleen worden opgewonden. Helaas weet ik niet hoe ik de klok moet openen. Het zou geweldig zijn als iemand me zou kunnen helpen aan een gebruikershandleiding en meer informatie over de uiteindelijke leeftijd van dit horloge. 
Om te weten wat de status is van het aantal vogelgriepuitbraken en waar maatregelen van kracht zijn, of weer zijn opgeheven, kunt u het overzicht op de NPO-website raadplegen.Klik op onderstaande button voor het meest actuele overzicht.
Bent u geabonneerd op Op (de) Hoogte en ontvangt u deze ineens niet meer? Controleert u dan alstublieft eerst of ODH wellicht in de spam-box staat.
Een staande ovatie voor Henk Verheij uit Hendrik-Ido-Ambacht, de winnaar van de zevende Golden Classic Marathon van het jaarlingen concours Agen ZLU van 1 juli. Zijn frêle duivinnetje, 'WimmieGCM', vloog het veld voorbij met een verbazingwekkende snelheid van bijna 70 km/uur. Een opmerkelijke prestatie! ‘WimmieCCM’ werd ingekorfd op aangepikte eitjes. Het duifje werd in 2022 tijdens de veiling van jonge duiven in het gezellige clubgebouw van P.V. De Luchtbode aangeschaft voor € 120,00.
